Om 19u nadat mijn tekst klaar was heb ik in stilte met vijf anderen die een soort retraite doen, deelgenomen aan het avondmaal (met zelfs wijn) in de abdij van La Vigne in Pradines. Om 17u30 had ik al de Vespers bijgewoond in een prachtige moderne kerk die me aan Le Corbusier deed denken; witte muren en bijzondere lichtinvallen die een speciale sfeer creëren. Veertig zusters die in een ruime kring zitten en mooi samenzingen. De 40 minuten vliegen om alsof ik in een concert zit. Hier zien leken de kloosterzusters, in Autun kon dat niet. Kloosterregels worden dus verschillend geïnterpreteerd.
Het Benedictinessenklooster van Pradines met zijn drukkerij (l), de moderne kapel (m) en de hoofdingang (r)
Voor het avondmaal met 6 heeft zuster hotelière Nathanaël gezegd dat wie straks informatie wil over mijn fietstocht en waarom ik die maak, die na het avondmaal kan krijgen, rustig in het park. Drie zijn daar op ingegaan Alix, een Carmelietes die herstellende is van een depressie, Marie-Aange ( een engel van een vrouw NVDR) die een dochter heeft met boulemie en Yvonne die na mijn kort verhaal vertelt over haar petekind die een kindje verloor na meer dan een jaar ziekenhuis onmiddellijk na de geboorte. Zij vertelt hoe slecht de medische hulp was en hoe de begeleiding van de ouders onbestaande was. Het werd een pittig maar deugddoend gesprek van anderhalfuur. Marie-Ange komt me bij mijn vertrek een keitje brengen in de vorm van een hart om het op het plejkje van Rinus in Leuven te leggen. Zuster Alix komt me zeggen dat ze voor hem heeft gebeden en dat zal blijven doen ook voor Tim en Yasmine. Ik vertel haar dat ik later op de avond gezondigd heb door de rest van de fles wijn (Corbières) van bij het avondmaal leeg te drinken. Ze belooft dat zij de schuld op haar zal nemen want ze drinkt graag een glaasje.
Het kerkje van Epercieux-St-Paul met fresco
Ik vertrek wat later dan voorzien rond 8 u 30 met 90 km voor de boeg vanuit Pradines langs secundaire wegen tot St Etienne. Daarna moet ik rond St Etienne om na 20 km het stadje Firminy te bereiken.
Buiten wat kleine problemen lukt dat wonderwel, ik maak twee korte haltes: één aan een oud kerkje van Epercieux met een 16de eeuws fresco, herontdekt in 1905 en een tweede halte aan het kasteel van Montrond-les-Bains. We zijn ondertussen in de Auvergne dat gekend is voor zijn uitgedoofde vulkanen maar waar nog veel vulkanische werking is in heel wat thermische baden. Die zijn zeer populair omdat één beurt per jaar terugbetaald wordt door de mutualiteit… onrechtstreekse steun aan toerisme.
Picknickplaats aan rand van St Etienne (l), picnick (m) en het kasteel van Montrond-les-Bains (r)
Een hele tijd is de rit nogal vlak, maar voor St Ettienne wordt het eerder steil opwaarts en neerwaarts . Dat belooft voor morgen wanneer ik naar Aubenas door de Ardêche moet fietsen. Terwijlk ik rond St Etienne fietste op toch wel fijne fietspaden, heb ik gepicknickt bij een rustplaats met drie fonteintjes en in de schaduw. Beter kan niet.
De stad Firminy , ontworpen door Le Corbusier. De piramidale kapel en het interieur
in Firminy rij ik onmiddellijk naar mijn B&B een eenvoudige kamer in een hangar die gezellig omgebouwd is tot huis. Als ik toekom reageren ze niet op de bel want ze zijn nog aan het siësten. Na 45 minuten stelt de eigenaar vast dat ik buiten zit te werken aan de telefoon met Magda. Nadat ik mijn bagage heb afgezet, wat fris water heb gekregen en me wat heb verfrist vertrek ik met de fiets zonder bagage naar het deel van de stad waarvoor Le Corbusier bijna 100 jaar geleden de plannen tekende en die grotendeels pas na zijn dood door leerlingen werden uitgevoerd en voltooid. Het laatste deel was rond 2010 denk ik…
Ik ben zwaar onder de indruk van wat ik zie en zeker de kerk zowel binnen als buiten. Dit deel van de stad bestaat uit een piramidale kerk (indrukwekkend), een sportaccommodatie met sportvelden enz, een cultureel centrum en woonblokken zoals zijn fameuze woonblokken in Marseille met veel natuur, gezelligheid en de nadruk op praktische elementen en kwaliteit van leven en wonen. Eerst ga ik met de fiets naar de kerk. Tot mijn verbazing zegt de dame van de tickets aan het onthaal dat ik mijn fiets gerust mag binnenzetten want daar is het veilig. Zo staat mijn Riese Muller fiets daar te pronken tussen boeken en promotiemateriaal over Le Corbusier . Ik bezocht met Magda eerder twee kerken van Le Corbusieur: Ronchamps in de buurt van Lausanne, de kerk en de abdij van La Tourette tussen Lyon en Clermont-Ferrand en nu deze kerk in Firminy (zonder Magda). Deze laatste draagt mijn grote voorkeur weg. Le Corbusier bouwde in deze afgeknotte) piramide drie kleurkanonnen en veel kleine openingen in, waarlangs men groene, rode of gele tinten of mengelingen van tinten van licht krijgt. Het was een super zonnige dag en er was een echt lichtspel in de kerk met golven van licht die op en neer dansten.
Firminy: Het sterrenbeeld van Orion door de openingen in een muur, (l) het lichtspel in de kapel (m) en in de sportinfrastructuur (r)
In een van de vier muren, de oostmuur denk ik, want het is achter het altaar en de preekstoel, staat een sterrenbeeld gevormd door openingen in de muur. Ik twijfel maar Vero de oudste dochter van John en Litje zal dat zeker juist weten (want ze doctoreerde over Le Corbusier). Le Corbusier preciseerde niet welke sterrenbeeld diende ingebouwd te worden. Een van zijn leerlingen koos, na de dood van Le Corbusier, het sterrenbeeld ORION. Volgens sommigen omdat dit het enige sterrenbeeld is dat zowel in het zuidelijk als het noordelijk halfrond zichtbaar is. De sterren lijken door het heelal te suizen met de prachtige zon buiten en laten achter zich precies kosmisch stof. Ofwel is het de zotte verbeelding van opi Yves. Na meer dan twee uur Le Corbusier rij ik terug naar mijn B&B. Ik stop bij de LIDL en koop er mij wat sla en een lekkere taboulé oriental en een fris biertje. Na eten en drinken en het schrijven van de blog toch nog even de zware tocht van morgen naar Aubenas bekijken en zeker op tijd vetrekken want het wordt zeker 7 tot 9 uur fietsen Maar ik doe dat graag voor Rientje ook al blijft mijn bil pijn doen… we zien wel. Nog eens dank aan Magda die mij een gezellige B&B heeft gevonden ..... zonder zusters of paters.
Pelgrimeren is ook genieten van de natuur
Comentários