Tijdens de nacht heb ik mijn route bekeken en vastgesteld dat ik vanuit het pelgrimshuis La Goutille (het druppeltje) van Daniëlle best gewoon langs de Canal di Midi kan rijden, helemaal tot in het midden van Toulouse. Ik kan zelfs vanuit Toulouse verder langs fietspaden en langs voies vertes bijna helemaal tot in l'Isle-Jourdain geraken, mijn volgende verblijfplaats op de Via Tolosana. Ik denk zoals altijd dat het gemakkelijk wordt maar meestal wordt het stuk in de namiddag zwaarder omdat ik moe ben (van teveel kilometers te fietsen...) en omdat het te warm is.
Vertrek uit de gîte van Danielle, zicht op de Canal du Midi en de autostrade en op de kerk van Avignonet
Daniëlle woont in een kleine vallei 3 à 4 km weg van Avignonet (langs de via Tolosana) en ik moet mijn dag beginnen met steil omhoog te klimmen gedurende 500 meter. Boven stop ik, want daar heb ik een schitterend zicht op de gotische kerk van Avignonet met een hoge toren met een scherpe punt. Daarnaast zie ik de spoorweg liggen, de autostrade, een oude D weg en het Canal du Midi. Mooi netjes naast elkaar. Ik kom eerst langs het Canal du Midi en fiets resoluut in de richting van Toulouse. Het Canal du Midi werd in het begin van de 19de eeuw gebouwd door een ingenieur Riquier om de landbouwproducten snel naar de grote steden te kunnen brengen. De bedoeling was ook een verbinding te maken met kanalen tussen de Atlantische oceaan en de Middellandse zee.
Fietsen langs de Canal du Midi met veel sluizen
Van Bordeaux tot Toulouse is er Le Canal Latéral de la Garonne en in Toulouse aan de Pont Jumeau begint de Canal du Midi naar de Middellandse zee. In de late 19de eeuw en begin 20ste eeuw werd de trein ingezet voor goederenverkeer en later was er het transport over de weg en dat was het einde van dit kanaal als goederentransport. Sedert de jaren 60 is het een grote toeristische trekpleister en wordt er veel gevaren met plezierjachtjes die mensen kunnen huren. Twee grote problemen i.v.m dit kanaal zijn: het vergt ongelooflijk veel water om de sluizen te bevoorraden en dat water wordt in de herfst, winter en lente opgevangen in en rond de Montagne Noire waar grote spaarbekkens en stuwdammen zijn gebouwd. Het oudste is waarschijnlijk de Lac de St Féreol waar ik gisteren bij Revel voorbij kwam. Het tweede probleem was dat vanaf het midden 20ste eeuw veel van de mooie bomen langs het kanaal afstierven. Een kever was meegereisd met de geallieerde troepen die er landden in 45 (Frankrijk gedenkt deze landing in de Provence deze dagen). Veel bomen stierven maar dankzij grondig onderzoekswerk konden de universiteiten het probleem oplossen met meer verschillende bomen te planten. Ik heb de indruk dat deze redoperatie goed aan het lukken is.
Lac St Féréol, een van de rigolles die water naar het kanaal brengen en de woonboten
Na 40 km fietsen in de schaduw van de (nieuwe?) bomen en prachtige natuur voorbij verschillende sluizen bereik ik de buitenwijken van Toulouse. Hoe dichter het kanaal bij Toulouse loopt hoe meer woonboten erop staan, waar mensen permanent wonen. Het kanaal loopt helemaal langs het midden van de stad zelfs naast de gare Matabiaux, het grote station. Geleidelijk aan zie ik meer mensen die fietsen, alleen of met kinderen enz. Een echte ontspanningsplaats te midden van groen en water. Ter hoogte van het station rij ik even naar de Basilique St Sernin, één van de allergrootse romaanse Bedevaartskerken met op de viering een prachtige achthoekige toren. Grotendeels uit rode baksteen gebouwd zoals vele kerken in deze streken waar geen harde rots beschikbaar was en het te duur was om deze te vervoeren. Ook de Place du Capitole is de moeite waard en de vele kleine steegjes errond, op de kades van de Garonne met veel groen. Toulouse is een gezellige (soms te warme) plaats die bruist van het leven. Tenslotte fiets ik voorbije de église des Jacobins of de Dominicanen met zijn palmboompijlers die uitwaaieren in sierlijke gewelven.
Blagnac: de kerk en het terrein van Airbus
Toulouse heeft alles: gezelligheid, netheid, vriendelijkheid, aangename sfeer en ook voor de fietser: FIETSPADEN. Overal zijn er mooie fietspaden die mensen in en rond de stad brengen. Ik vraag aan twee Toulousains raad en allebei leggen ze me kort uit hoe ik Toulouse kan verlaten op de fiets en tot in l'Isle-Jourdain kan rijden op voies vertes of fietspaden. Ongelooflijk maar waar. Eerst over een fietspad langs het canal latéral van de Garonne en dan langs Blagnac naar l'Isle Jourdain. In Blagnac wordt de Airbus gebouwd en er is een fietspad dat toeristen kennis laat maken met alle types vliegtuigen die er worden gebouwd. Een testbaan is zelfs als voie verte te berijden precies een A weg om op te fietsen.
In alle dorpen zie je heel veel bakstenen gebouwen; soms zijn alle gebouwen rood met rode verf bovenop de baksteen. In het laatste dorp voor l'Isle-Jourdain is het gemeentehuis in rode baksteen, de halles en de kerk en de plaveien ervoor ook.
Gebouwen in rode baksteen en het museum van moderne kunst in L'isle Jourdain
In l'Isle-Jourdain logeer ik terug in een pelgrimsgîte municipal. Er zijn drie kamers met drie bedden. Er zijn vier pelgrims, waaronder mezelf en ik krijg een aparte kamer van de anderen want twee van hen willen samen logeren. Vlug douchen en het stadje bezoeken.l'Isle-Jourdain heeft, sorry, niets te bieden dat echt boeiend en het stadje is op maandagavond om 18 u leeg. Ik bekijk de St Matin kerk die neo-classisitich is van de 19de eeuw; alleen de ronde toren is nog romaans. Een paar oude huizen uit 18de eeuw enz. zijn OK maar niet meer en er is nog een oude romaanse brug, le pont tourné en dat is alles. Ik doe vlug wat inkopen voor deze avond en morgen en ga eten in het keukentje van de pelgrimsgîte, alleen… de anderen zijn op stap of slapen. Morgen blijf ik de Via Tolosna volgen naar Marciac, doorheen de Gers, gekend voor zijn op en neergaande banen,tobogans noemen de mensen het hier. Het wordt dus hard trappen over een kleine 100 km maar we zien wel. Ik maak er mij niet druk over.
L'isle-Jourdain
Comentarios