Ik besluit midden in de nacht om de bus van 6:15 te nemen, rechtstreeks naar Santiago. Het regent al sinds gisteravond, en ook vannacht heeft het door geregend. Terwijl ik rond zes uur in het donker naar de bus loop, wordt de regen heviger en hangen de wolken nog lager. De weersvoorspellingen voor vandaag zijn slecht, en het lijkt zinloos om naar Fisterra te gaan om van de natuur te genieten met deze lage wolken en voortdurende regen. De MONBUS-lijnbus zit vol met pelgrims, beladen met rugzakken en wandelstokken, maar het is nog donker en iedereen slaapt verder in de bus.
Rond halfnegen arriveer ik op het busstation en loop ik terug naar het hotel LOOP INN, waar ik mijn laatste nacht zal doorbrengen in een kamer voor vier personen; er was geen andere optie, maar dat vind ik geen probleem. Ik ontbijt snel in de grote eetruimte met twee Spaanse croissants, want ik kan nog niet de kamer in. Terwijl ik wacht, eet ik een eenvoudig ontbijt van twee heerlijke croissants die ik in een bakkerij heb gekocht; croissants zijn altijd gigantisch in Spanje. Daarna begin ik aan mijn laatste blog.
Vertrek uit Muxia. De MON-bus en Riley Blair
Tijdens het schrijven ontmoet ik Riley Blair, een Australische studente die na haar middelbare school een soort sabbatical jaar neemt en drie maanden door Spanje reist. Ze wil daarna talen en kunstgeschiedenis gaan studeren aan de universiteit. Toevallig is ze op de Camino del Norte beland, waar ze interessante pelgrims heeft ontmoet. Ze wil onder andere Spaans en Duits studeren en dat combineren met kunstgeschiedenis. Haar ouders maken zich natuurlijk zorgen omdat ze alleen op pad is, maar ze volgen haar nauwgezet, net zoals Magda dat met mij doet. Rond 13:30 krijg ik mijn kamer toegewezen. Het is een kamer voor vier personen met twee stapelbedden. Ik heb een benedenbed gevraagd, want op mijn leeftijd hou ik niet meer van klauteren.
De wandtapijten geïnspireerd door Rubens. Codex Callixtinus
Daarna vertrek ik voor de laatste keer naar het centrum. Aangezien het maar blijft regenen, besluit ik enkele tentoonstellingen te bezoeken. Er zijn momenteel drie exposities met het overkoepelende thema Hospitalitas. De eerste is in het onderste deel van de kloostergang en toont prachtige wandtapijten geïnspireerd door Rubens (over de werken van Hercules) en door Teniers de Oude met volkse genretaferelen. Er zijn ook mooie Vlaams-Spaanse beelden uit de 15de en 16de eeuw, waaronder een bijzonder beeld van Sint Anna-te-Drieën: de oude Anna met Maria op haar schoot, die op haar beurt Jezus vasthoudt.
De tweede tentoonstelling is in de crypte onder de Portico de la Gloria en gaat over de crypte zelf en over de Codex Calixtinus, het oudste echte reisverhaal naar Santiago. De teksten worden op de vloer en tegen reflecterende glazen wanden geprojecteerd: boeiend en aantrekkelijk.
Beelden van een piëta en een Sint -Anna -ten-Drieën
De derde tentoonstelling vindt plaats in de kloosterkerk van San Martin del Pinario en gaat over de kerk zelf en de inrichting en decoratie van historische hospitalen. De unieke barokke altaren en de enorme kloosterbanken zijn indrukwekkend, en mooie engeltjes begeleiden je naar de uitgang. Het zijn drie uur van visueel genot, terwijl het buiten blijft regenen.
Na afloop haast ik me terug naar mijn kamer. Een tweede bed is al opgemaakt, maar de man die erin slaapt komt pas na twee uur ’s nachts opdagen—hij is gaan feesten! Ik maak en eet een omelet met kaas, ham en tomaat in de kookruimte boven.
Interieur van San Martin del Pinaria. Yves en Steven
Als ik terugkom in de kamer, zit er een derde gast op het onderste bed van het tweede stapelbed. Hij blijkt uit Gent te komen: Steven, 49 jaar, kapitein bij de brandweer in Gent. Na twintig jaar partner te zijn geweest in een architectenbureau, besloot hij na een burn-out zijn carrière om te gooien. De brandweer zocht collega’s met architecturale ervaring, en na wat bijscholing (vooral op het gebied van scheikunde) werd hij brandweerman en snel daarna kapitein. Hij is van Gent naar St. Jean-Pied-de-Port gefietst via de Via Turonensis (Parijs, Tours, Bordeaux, enz.) en daarna over de Camino Francés (Roncesvalles, Pamplona, Burgos, León, enz.) naar Santiago. Hij vertrok op 10 augustus en kwam gisteren aan, na ook Fisterra in de zon te hebben gezien. Hij fietste een stuk sneller dan ik!
Wanneer ik hem vraag waarom een brandweerkapitein zo’n tocht maakt, vertelt hij dat beide dochters in de afgelopen twee jaar hun partner hebben verloren: de jongste, Esther, verloor haar vriend, een jonge Amerikaan, die plotseling in elkaar zakte; de oudste, Elise, verloor haar partner bij een sportvliegtuigongeluk in februari 2024. Twee jonge levens en vele dromen voor de toekomst werden zo vernietigd. Het was een moeilijke periode voor zijn dochters, voor Steven zelf, zijn vrouw, en hun zoon Sieben (17). Hij wilde tot rust komen en alles op een rijtje zetten. Fietsen doet hij al jaren, dus vertrok hij naar Santiago. Ook hij vliegt morgen terug naar Charleroi.
We praten verder en begrijpen goed hoe een verlies je verandert en aan het denken zet. Hij maakt als brandweerkapitein veel mee, maar het is anders als het je dierbaren treft, en dat begrijp ik. Maandag gaat hij weer aan de slag: één dag dagdienst, één dag nachtdienst, en dan twee dagen vrij. Hij doet zijn werk met veel passie, want hij kan bijna elke dag mensen helpen. Misschien loopt hij volgend jaar de Camino, te voet dit keer, als nieuwe uitdaging. Alleen op pad zijn was een uitdaging voor hem, maar het deed hem goed. In Charleroi zullen onze vrouwen ons opwachten; ook Ann, Moses en Floris zullen er voor mij zijn. We zijn allebei blij om naar huis te gaan. Samen nemen we een taxi naar de luchthaven, en in Charleroi nemen we afscheid. Het doet altijd goed om fijne mensen te ontmoeten.
Camino 2022 (Lemovicensis en Camino Francés) met Floris, Bruno, Moses, Leo, Ann, Sole en Magda die de laatste 220 km meestapten. Compostelana met Rientje Vicarie
‘Pelgrimeren’ of ‘Camineren’ als therapie, te voet of met de fiets, komt veel vaker voor dan men denkt. Drie jaar geleden was het mijn bedoeling om naar Santiago te fietsen als therapie voor het verlies van Rientje, en om geld in te zamelen voor de projecten van het Rinus Pinifonds, dat we binnen de Koning Boudewijnstichting hebben opgericht.
We willen nogmaals oprecht bedanken iedereen die ons de afgelopen drie jaar heeft gesteund, evenals het gezin van Tim en Yasmine. De steun van vrienden was van onschatbare waarde tijdens deze moeilijke periode, tot op de dag van vandaag. Dank aan de medewerkers van de KBS, Annemie en Remi, die ons al drie jaar steunen en helpen. Zij beheren de fondsen uitstekend, betalen de projecten uit en houden toezicht. Een grote DANK aan familie, vrienden, kennissen, bedrijven, scholen en andere sympathisanten die hebben bijgedragen aan het fonds, dat inmiddels ongeveer 63.000 euro heeft verzameld.
Dank ook aan ons bestuurscomité onder leiding van Dr. Marc Vervenne met Frederik, Tim en Magda voor hun tijd, samenwerking en steun. En een speciale dank aan mama Yasmine, die ons altijd heeft gesteund.
Camino 2023 met Floris en Bruno (Via Turonensis en Via Podiensis
Tot slot wil ik iedereen bedanken die mijn pelgrimsfietstochten heeft meegefietst en en gesteund, in het bijzonder Bruno en Floris die een stuk meefietsten, en Magda, Ann, Solé, Leo en Mozes, die hebben meegelopen om te laten zien dat ze ons Rientje nooit zullen vergeten. Ook mijn lieve Magda, die drie jaar lang al mijn blogs heeft gelezen, verbeterd, vertaald in het Engels en ze online heeft gezet met eigen foto’s erbij: een super grote DANK.
Ik dank ook mijn beschermengel, Rientje, die me drie jaar heeft bijgestaan en beschermd. Het was fijn om te weten dat hij over me waakte. Tenslotte nog een speciale dank aan Fietsen LUCIEN en Wouter Van den Berghe van het consultancybedrijf TILKON die deze fietstocht hebben mogelijk gemaakt.
Camino 2024 Via Tolosana en Camino del Norte (een stukje met Bruno
We hadden het doel om in drie jaar de vier routes naar Santiago in Frankrijk en de twee in Spanje te fietsen: de Via Lemovicensis en de Camino Francés in 2022, de Via Turonensis (over Tours) en de Via Podiensis (over Le Puy-en-Velay) in 2023, en tenslotte de Via Tolosana of Voie d’Arles en de Camino del Norte in 2024. Dankzij de steun van velen is het ons gelukt.
Nogmaals DANK U WEL aan allen. We zullen zien wat de toekomst ons brengt.
Op de luchthaven opgewacht door Floris, Magda, Moses en Ann
Comments