Dag 7. Zaterdag 05 04 2025 van Granja de Rocamora naar Cartagena

Tijdens de nacht wordt de benzinepomp ook veel gebruikt en dat maakt wel wat lawaai maar ik val gemakkelijk terug  in slaap. Vanaf 5 u 30 ’s morgens is er in en rond de  B& B en de benzine pomp veel bedrijvigheid; verschillende camionettes komen af en aan met veel volk. In de buurt zitten heel wat seizoenarbeiders te wachten blijkbaar tot hun baas hen komt oppikken . Om 6 u 30 is de rust teruggekeerd en zijn alle camionettes volgetankt en volgepropt met arbeiders. Er is hier een bijzonder grote nood aan seizoenarbeiders in de groenten- en fruitteelt om alles te plukken en op tijd naar de veilingen en de markten te brengen. Hier zijn heel wat mensen uit Noord-Afrika maar ook uit Afrikaanse landen voorbij de Sahara woestijn. Ik veronderstel dat dit toch ook een hard leven moet zijn. Tijdens de dag zie je veel zwarte moeders met kinderen; allemaal mensen die zich (voor velen) in het rijke westen proberen een leven op te bouwen door hard en lang te werken.

De seizoenarbeiders op het veld en de slechte wegen op weg naar Cartagena

Rond 8 u 30 ben ik de fiets op en volg ik de geplande route door enkele landbouwgebieden, altijd fruit en groenten: over Orihuela, Tabala, Canadas del San Pedro, San Javier  en los Alcazarès naar de grote stad Cartagena met 220.000 inwoners, aan de zee gelegen. Ik volg nog altijd stukken van de Via Augusta en het staat ook aangeduid dat je op die weg bent. Vanaf Canadas de San Pedro  begint de weg te stijgen met wat Google maps steile heuvels noemt. En 35 kilometers is er geen andere weg dan een camino de servicio lands de autostrade waarop men een blauwgekleurd fietspad heeft aangelegd. Wat een luxe denk ik  maar al snel stel ik vast dat deze  fietsroute helemaal overwoekerd is en dat je beter op het wegje rijdt dan op dat zogezegd fietspad. Plots aan een bijna droge rivier verdwijnt het  blauwe  fietspad en  volg ik gewoon een verharde weg die na 5 km de verkeerde lijkt te zijn. Ik rij terug en aan het riviertje ga ik te voet zoeken waar de blauwe weg zou kunnen zijn. Die ligt in het riviertje meegespoeld door de zondvloed van 2 à 3 weken geleden. Wat verder vind ik de blauwe fietsroute terug en waad ik met mijn e- 

cargobike door het ondiepe water.

Ik twijfel of ik zal doorrijden, maar twee voorbijrijdende bikers zeggen me dat er geen andere mogelijkheid is en dat het beter wordt. Ze raden me aan om onder de bruggen van de autostrade  op te letten want daar ligt soms een dikke laag modder, droog of nat. Ze hebben gelijk, want na 30 moeilijke kilometers en veel op en af, bereik ik tot mijn grote opluchting het dorpje San Javier. Vooral opgelucht dat ik niet teveel batterij heb gebruikt, want tussen de op en neergaande heuvels is de fiets zwaar genoeg om zichzelf de heuvel op te duwen zonder ondersteuning. Ik moet wel de fiets zo snel mogelijk naar beneden laten bollen soms to 50 km maar het lukt. De landschappen gedurende de laatste 30 km waren  ruw en onherbergzaam maar toch mooi.

Ontmoeting met Johan van de Kasteele

In San Javier ben ik de pas San Pedro over en ben ik in de vlakte tussen de fruit- en groentevelden (nog maar eens). Daar wordt het makkelijker rijden want heel vlak. Ik beslis daar mijn ’s morgens klaargemaakte sandwich op te eten. Er komt een jonge man aangereden en ik wil hem vragen of ik op de juiste weg ben. Hij reageert op mijn vraag in slecht Spaans met te antwoorden met “Sorry I am from Belgium, I cannot help”. De lieve man is leraar  technische vakken aan het Guldensporencollege in Kortrijk en is hier vlakbij aan de kust  enkele dagen op vakantie in een flatje van vrienden. Johan Van de Kasteele, want zo heet hij, is bijzonder geboeid door mijn tocht en hij neem  een foto van mijn pancarte op de fiets en zal de website bekijken. Super lief. Ik voel dat ons Rientje ook blij is.

Magda belt me en zegt dat ik op de juiste weg ben. Op 100 van mijn lunchplek begint het laatste stuk van de secundaire weg naar Cartagena waar ik rond 15 uur het LOOP Inn hostel bereik. Het is kraaknet en super goedkoop 18,5 euro per nacht in een ruime kamer met vier maar we zijn de eerste nacht slechts met twee. Cornelius is een Litouwer die voor enkele jaren dienst doet in het Britse leger en daarna in de UK farmacie wil verder studeren. Het hostel ligt echt pal in casco historico of de oude stad op 200 meter van de resten van de Decamanus Maximus, de Romeinse hoofdweg door de stad en 500 meter van het amfitheater  en de haven van  Cartagena.

De Decamanus Maximus, mijn slaapplaats in de Loop Inn en zicht op de stad

Ik beslis de rest van de dag te besteden aan het uitschrijven van de blogteksten van de laatste drie dagen want er was altijd tijd te weinig. Ik schrijf twee uur en ga daarna boodschappen doen voor twee dagen want ik blijf hier tot maandagmorgen. Om 19 u maak ik mij (nog eens) een omelet en om 21 uur lig ik in bed. Morgen ga ik rustig deze Romeinse stad verkennen.

 De naam "Cartagena" heeft zijn wortels in de eeuwenoude geschiedenis van het Iberisch schiereiland. De Feniciërs vestigden er rond de 8ste eeuw BC een kolonie en noemden deze stad "Qart-Hadasht" wat nieuwe stad betekent.  Deze kolonie werd een belangrijk commercieel en maritiem centrum in de regio en de naam werd in de Romeinse tijd gelatiniseerd als "Carthago Nova".  Van deze naam werd Cartagena natuurlijk afgeleid.

Morgen meer  bij het bezoek van de stad.

De haven van Cartagena