Een minder aangenaam begin van onze vooprlaatste dag. Het was gisterenavond zo warm dat ik het kleine keukenraam aan de straatkant had opengezet zodat er met de open terrasdeur een tocht zou ontstaan die een frisse wind door het appartement zou laten waaien. Ik had er geen rekening mee gehouden dat de keukenkant, die uitgeeft op een gemeenschappelijk binnenplein, ook toegankelijk is voor vreemden… zoals dieven. Bij het klaarmaken van het ontbijt stel ik vast dat verschillende papieren uit Magda haar handtasje en de internationale pas van Motje op het aanrecht liggen rond te slingeren. Ik vraag haar hoe dat komt. Magda begrijpt het niet en gaat op zoek naar haar handtasje dat ze niet vindt. Sole vind de oplader van haar telefoon niet… Een dief of dievegge is dus voorbij het keukenraam gewandeld en heeft de handtas van Magda en de oplader snel meegenomen. Gelukkig werden de documenten zoals de pas van Motje, niet meegenomen of zijn ze er toevallig uit gevallen. Buiten het handstasje met 40 euro in en wat geschenkjes en de oplader is er niets verdwenen. Dat is erg, maar we zijn vooral blij dat geen ID-documenten verdwenen zijn. Was dat wel het geval geweest dan hadden we veel tijd bij de politie moeten doorbrengen enz…Magda vindt het wel erg dat het kleine poppetje waar Rientje de dag voor zijn overlijden mee speelde en dat ze overal met zich meenam ook verdwenen is.
Na een gezellig en lang ontbijt samen, niettegenstaande de kleine tegenslag met de diefstal, beginnen de kleinkinderen rond 11 uuur aan hun tekenopdracht die een computerprogramma hen geeft. Door een combinatie van elementen aan te reiken die ze moeten integreren in de tekenopdracht, wordt de tekening best moeilijk te realiseren. Dit brengt heel wat interactie tussen de kleinkinderen teweeg, die er echt van genieten. Sole is wat boodschappen gaan doen en komt terug rond 13 uur met twee grote warme empanadas. Dat zijn gevulde Spaanse pasteien: één met een vulling van kabeljauw, de andere met een vulling op basis van Sint Jacobsschelpen. Iedereen eet met smaak want die empanadas zijn echt lekker en zijn een typisch Spaans gerecht.
Na een korte siësta trekken sommige kleinkinderen er op uit om nog wat geschenkjes te kopen. Motje en ik gaan het oude centrum van Santiago nog verder verkennen en bezoeken. Motje heeft de opdracht foto's te nemen.
San Augustin kerk: binnenzicht van hoofdaltaar met het retabel van de onbevlekte ontvangenis (l); buitenaanzicht van de kerk met het beeld van OLV de la Cerca (m); Ingang Klooster van San Martin Pinario (r)
Eerst bezoeken we het klooster en de kerk van San Augustínus vlak bij ons appartement. Het is een gebouw in barok en neo-klassicistische stijl in het oude centrum van de stad Compostela. Het geheel werd gebouwd in het midden van de 17e eeuw met geld dat de graaf van Altamira schonk aan de orde van de augustijnen. In het midden van de gevel staat een afbeelding van de Virgen de la Cerca (stadswal), zo genoemd omdat het zich vroeger in een nis in de oude stadsmuur bevond. Binnenin zien we het processiebeeld van Christus op de zuil en verschillende altaarstukken. Het klooster werd verlaten tijdens de periode van secularisatie in de 19de eeuw en werd daarna voor verschillende doeleinden gebruikt. Het wordt nu gebruikt door de Jezuïeten.
We gaan na een kort bezoek aan de Augustinuskerk verder naar het klooster en de kerk van San Martin Pinario. Het klooster ligt recht tegenover de noordingang, de Azabacheria, van de kathedraal. Het werd gesticht door een groep Benedictijnen die zich kort na de ontdekking van de overblijfselen van de apostel vestigden in de plaats Pinario. Het klooster en de kerk ontstaan dus rond een bidplaats met verschillende gebouwen. Aan het einde van de 15de eeuw was dit het rijkste en machtigste klooster van Galicië. Nu fungeert het nog steeds als het grootseminarie van Compostela en het hoofdkwartier van de faculteiten Theologie en Maatschappelijk Werk. Het is ook een museum en een hostel voor pelgrims. Het geheel vermengt renaissance-, barok- en neo-klassicistische elementen. Een groot deel van het huidig gebouw is Galicische renaissance, vanaf de tweede helft van de 16de eeuw.
Een mooie patriciërswoning mat wapenschild (l); opa bij een van de overdekte gaanderijen (m); Ingang kerk van San Martin Pinario (r) met bovenop in het timpaan Sint Maarten die zijn mantel deelt met een arme man (Jezus!)
De Kerk San Martin Pinario staat wat verder in een zijstraat en heeft een indrukwekkende façade, in de vorm van een groot stenen altaarstuk of retabel. Sint Maarten van Tours , te paard die zijn mantel doormidden snijdt, staat helemaal boven in het grote fronton. Het stenen retabel is toegewijd aan de verheerlijking van de Maagd Maria en van de orde van de Benedictijnen. Boven het (barokke) ovale raam ziet men een driehoekig fronton met de zegenende God de Vader, wereldbol in de hand . Aan weerszijden zie je bustes van Daniël, Ezechiël, David en Salomo, personages uit het Oude Testament. Aan de vier uiteinden van het ovale raam zien we de bustes van de vier evangelisten: H. Johannes, H. Mattheus, H. Lucas en H. Marcus. Aan de zijkanten staan de vier westerse kerkvaders: Sint Ambrosius en Sint Gregorius, aan de rechterkant en de Heilige Hiëronymus en Sint Augustinus, aan de linkerkant.
De 18de-eeuwse barokke trap, met de gebogen balustrades leidt ons naar het interieur van de prachtige kerk van San Martín Pinario. Opzij van de deur zien we de apostelen Petrus en Paulus (NT) en de profeten Jeremia en Jesaja (OT).
Ik beperk me deze namiddag tot deze twee kerken om Motje geen kerkitis (of kerkziekte) te geven. Ik laat hem foto’s maken en dat vindt hij super fijn. Ik vraag hem onderweg ook mooie gebouwen te fotograferen zoals paleizen van rijke families die je kan herkennen aan de wapenschilden aan de buitenkant. Hij neemt ook wat foto’s van de mooie oude straatjes en van de overdekte gaanderijen waar de mensen onderdoor kunnen wandelen als het regent.
Toch nog een paar woorden over de San Fructuoso kerk die ik deze morgen al met oma bezocht. Deze kerk is een beetje lager gelegen op het straatje dat uitkomt bij de kathedraal vlakbij het Hospitaal van de katholieke koningen of de Parador. Men noemt ze ook kerk van Las Angustias (smarten / angoisses) de Abajo (van beneden) of gewoon San Fructuoso. Ze werd gebouwd om de relieken van de H. Fructuoso in onder te brengen. Nu zijn die in de kathedraal.
San Fructuoso kerk, in de vorm van een grieks kruis (m) met binnen een mooie zeer naturalistische Mater Dolorosa of Maria als OLV van (de 7) smarten (Las Angustias) (l); en het beeld van de H. Fructuoso (r)
Deze 18de-eeuwse barokke / churriguereske kerk heeft de vorm van een Grieks kruis met een prachtige halfronde koepel. De mooie façade die voor één van de armen van het Grieks kruis staat, moet je bekijken vanaf het terras van het Hostal de los Reyes Católicos. In een nis boven de ingang zien we een afbeelding van een Mater Dolorosa met Onze Lieve Vrouw van 'Las Angustias' . Links en rechts van haar staan op de buitenmuur zielen/ mensen die branden in de hel of in het vagevuur. Bovenop de balustrade buiten staan afbeeldingen van de vier kardinale deugden: Voorzichtigheid, Rechtvaardigheid, Kracht en Matigheid. Volgens de populaire traditie vertegenwoordigen ze de vier boeren in het Spaanse pak kaarten. Een toren is versierd met voluten en pinakels . Binnenin heb je drie altaren waarvan het hoofdaltaar met de mooie neoklassieke Pietà van Antón Fernández o Vello. Binnen staat er nog een mooie naturalistische Mater Dolorosa met Jezus naast haar zittend op de grond en één arm op haar schoot. Je vindt er natuurlijk ook een beeld van de heilige Fructuoso.
De fontein met standbeeld van de Spaanse schrijven Cervantes (l); Puerta de las Platerias met de Fonte dos caballos (Paardenfontein), de torre de Belenguera o del reloj (m) ; allemaal samen op de trappen voor de Puerta de las Platerias (r)
Motje en ik beëindigen onze bezoeken terug aan de Puerta de las Platerias waar we met de anderen hebben afgesproken. We wilden samen nog even de kathedraal bezoeken, maar er staat weer een lange wachtrij. Morgen dan maar. We trekken wel een foto van ons allen samen op de trappen van de kathedraal. Oma en ik hebben iedereen uitgenodigd voor een laatste gezellige maaltijd in het oude Santiago. Bruno heeft een restaurantje gevonden dat zeer goede ratings krijgt op internet. Het heet Las Caricolas. We trekken daar samen naar toe om 20 uur, wat vroeg is voor de Spanjaarden om te gaan eten. We hebben dus onmiddellijk een tafel. Dat is goed, want iedereen is al terug moe. Sole en Bruno nemen nog eens “pulpo” of inktvis. Dat is de specialiteit va Galicia en zeker in Santiago de Compostela. Sole vertelt dat ze in feite in Marokko gekweekt worden, om opgegeten te worden in Spanje. Leo en Ann nemen vlees. De vier anderen nemen paella met vis zoals dat in Galicia wordt klaargemaakt. Als voorgerecht nemen we één schotel caricolas (slakken) en een schotel groene pepertjes (pimientos) om te delen. Alles is super lekker en er is meer dan genoeg. Wat nog aan paella over is wordt verorberd door Bruno die altijd honger heeft en een specialist is om de restjes op te eten.
Niemand wil dessert, want het voorgerecht en de hoofdschotel waren ruim voldoende. Ik vraag de ober me de rekening te brengen en die brengt hij op een schoteltje met daarrond 8 kleine gummi slakjes. Dan valt onze ‘frank’. Slakjes waren één van Rientjes lievelingsdiertjes: het restaurant heet "de slakken" en we krijgen “gummi slakjes” om na de rekening op te eten. Weer eens geeft Rientje ons een teken of is het de voorzienigheid of het toeval dat we in dit restaurant zijn gaan eten. Wij geloven dat het een teken is van ons lief Rientje aan ons allemaal.
We vragen of we wat extra snoepslakjes kunnen meekrijgen en dat kan. De ober zegt dat we ze ook gewoon in een snoepwinkel kunnen kopen. De volgende dag gaan Leo, Floky en Motje voor we naar de luchthaven gaan nog van die snoepslakjes kopen voor Yasmine en Tim. Ze smaken hemels lekker….
Na ons avondmaal wandelen we stil terug naar ons appartementje. Op het Obradoiroplein zijn lokale traditionele zangers aan het zingen. We luisteren in het schemerduister naar hen. Magda en ik pinken een traan weg en kijken met Motje naar de twee klokkentorens van de kathedraal waarrond we onze drie engelbewaarders zien rondvliegen. Ze nemen afscheid van ons. Hun taak tijdens deze pelgrimstocht zit erop. Ze hebben fantastisch werk geleverd en we zijn hen bijzonder dankbaar dat ze zo goed voor ons zorgden. Morgenvroeg vliegen ze terug naar de hemel. Ik zal ze echt missen. Ik ben er zeker van dat ze al uitkijken naar een nieuwe opdracht die ze van één van hun geliefden zullen krijgen in de nabije toekomst. Mijn besluit staat vast volgend jaar doe ik een andere pelgrimstocht met hen.
Terwijl de rechtsstudenten zingen (L) kijken Magda, Moses en Yves naar onze bewaarengelen bovenop de kathedraal ; De slakjes bij de rekening, een teken van Rientje of een toeval?
Comments