Gisterenavond hebben we met de kleinkinderen afgesproken om vroeger op te staan zodat we om half negen kunnen vertrekken. Toch vertrekken we pas om 9 uur. Dat is al beter dan gisteren toen het bijna 10 uur was. Magda en Ann blijven tot 10 uur in het gehuurde appartement De auto is geladen. Een moedige Sole vertrekt toch terug met ons te voet, in de hoop een deel van de dag mee te kunnen stappen. Zij zal rustig op haar ritme stappen en in de hoogste nood gaan we haar wel oppikken. Er is afgesproken dat Floris een deel van de voormiddag met de e-trekkersbike rijdt en dan de fiets doorgeeft aan Bruno. Die zal dan, zoals gisteren, met de fiets, tot aan het hostal rijden en van daaruit terug te voet stappen naar de andere jongens en naar opi toe.
De dag begint grijs en het duurt tot rond 10.30 u. voor de mist optrekt en de zon verschijnt. Vanaf dan schijnt ze hard en tegen de middag super hard. Rond 11.30 u. stoppen we aan een hosteria, een soort baancafé langs de Camino, waar we iets drinken en een banaan eten. Magda en Anneke vervoegen ons met de huurauto. Als wij terug te voet verder stappen, beslist Sole toch maar met Ann en Magda mee te rijden; te veel pijn aan haar voeten. Ze heeft gelijk. Niemand moet zijn voeten stuk lopen. Morgen voelt ze zich misschien terug beter en kan ze terug enkele kilometers proberen. Wat belangrijk is dat ze er bij is en kan genieten van het samenzijn voor Rinus Pini... Tot nu toe heeft geen van de drie engelbewaarders pijn gehad aan de vleugels behalve Rientje enkele keren. in dat geval zorgen de twee grote engelbewaarders Wim en Bert voor hem door hem te dragen of on derde vleugels te ondersteunen; soms faket ons Rientje zelfs vermoeidheid denk ik....om door hen verwend te worden.
Mozes en bruno, twee dikke vrienden (l); Naast het huis een horreo, typische schuur. (m). Alle stappers fris bij het begin van een nieuwe dag (r) bij het vertrek uit Portomarin.
De Camino tussen Portomarin en Palas del Rei loopt voor een stuk langs een nationale carretera, maar de pelgrims zijn beschermd door een soort borstwering. Verder loopt de Camino over een secundaire weg met weinig of geen verkeer. Geregeld zijn er delen van de Camino onder de bomen en dat biedt bescherming tegen de warmte van de zon. Op dit stuk zijn er weinig noemenswaardige religieuze of civiele gebouwen. We lopen voorbij enkele typische kerkjes met een klokkengevel (een muur met openingen waarin de klokken hangen) die in een punt uitloopt en waarin je meestal drie klokken in evenveel openingen ziet hangen. Twee klokken worden gebruikt om alle mogelijke religieuze activiteiten te melden. Het klein klokje werd of wordt meestal geluid bij moeilijkheden: bij gevaar of het overlijden van iemand in het dorp. We bereiken allemaal onze bestemming de casa Roan in de buurt van Lodosa (4 km van de camino) rond 15 u30 na een 6 uur stappen. Het is een oude boerderij die omgebouwd is tot een reeks gezellige kamers. Er is ook en restaurant aan waar we tegen een zeer redelijke prijs van 15 - 18 euro een volledig maal kunnen krijgen klaargemaakt met lokale producten.
Er zijn op al heel wat meer pelgrims op pad, maar super druk is het nog niet. We zijn op dit ogenblik op 75 km van Santiago de Compostela. Dat betekent dat Motje en Floky, die op 200 km zijn begonnen, in Villafranca del Bierzo hier in Lodosa al elk 125 km hebben gestapt. De resterende 75 km zullen ze afstappen gedurende vier dagen, want op 13 juli komen we aan in Santiago de Compostela. De vier jongeren doen het bijzonder goed. Morgen, zondag, is het een rustige stapdag, met slechts twaalf kilometer. Dat is goed om eens op adem te komen en dan drie dagen nog telkens 20 à 25 km te doen.
en een kerkje met klokkengevel (l) ;. Floky neemt de fiets een stuk van de weg (m); Opi met de steeds babbelende Moses
In de loop van de dag voelt Magda zich steeds minder en minder goed. Ze beslist om weer niet mee te gaan eten en te rusten, want rond 20 uur heeft ze al 38° koorts wat voor haar ongewoon is. Magda doet opnieuw een covid-test en is opnieuw negatief. Tante Ann daar tegenover is al wel beter. We brengen haar op de kamer een volledig menu met Spaanse meloen en Spaanse ham als voorgerecht en een volledige roodbaars met gebakken aardappelschijfjes en tomaat. Ze drinkt daarbij een glas witte wijn en een cola zero. Magda neemt alleen een omelet met wilde champignons met gebakken patatjes en een cola zero. Ze eet het dessertje op van Anneke , een yoghurtijs met bosvruchten.
Ik ga rond 22 uur naar bed, maar Ik ben wel ongerust omdat Magda precies meer en meer begint te hoesten en haar koorts zakt niet. Voor alle zekerheid zetten we onze twee individuele bedden wat verder uit elkaar en we zetten het raam helemaal open gedurende de gehele nacht. De vier neven spelen ’s avonds geregeld spelletjes samen en vinden dat super fijn. Het is fantastisch dat Bruno ook erbij kon zijn want de voorbije twee jaren hebben we hem tijdens de covid crisis niet veel gezien. Hij zat vast in Oxford in het VK en kon dus niet op stap gaan.
Comments