We vertrekken vanuit Chartres richting Tours en deze avond slapen we in Montigny-le- Ganellon een dorpje in de Beauce streek. Het is vandaag Floky zijn verjaardag en we willen in de loop van de dag nog wat ijs vinden om te vieren. We hebben geluk want Floky en Google zorgen ervoor dat we van meetaf aan op een voie Verte zitten in de richting van Tours over Illiers. De landschappen blijven ons verbazen. In deze streek is het nog altijd een rijke landbouwgrond met tarwevelden die juist gemaaid zijn, maïsvelden die wiegen in de wind en zonnebloemen die met duizenden staan te blozen en wachten om verwerkt te worden als zonnebloemolie.
Het is vandaag een relatief korte rit 65 à 70 km en we vorderen zeer goed. We spreken af dat we een mooi kerkje met iets speciaals echt eens de tijd zullen geven. En zowaar enkele kilometers verder staat langs het weg de Eglise Saint Orien van Meslay-le-Grenet. Op het bord staat ook vermeld Peintures murales XVe siècle. Het kerkje is dicht zoals alle kleine kerkjes tot nu toe; Ik loop naar de Mairie vlakbij en stel vast dat je een rondleiding kan aanvragen bij een dame maar dan wel 24 uur op voorhand. Ik probeer haar toch maar te bellen en na 2x bellen neemt ze op. Vriendelijk zegt ze dat ik de sleutel op het pleintje voor de kerk bij haar kan komen halen. Ondertussen staat bij het kerkje een familie van 5 en met 7 kunnen we samen het kerkje bezoeken.
Meslay-le-Grenet: Kerkje, tongewelf, Erica met de sleutels
Geheel de kerk die uit twee parallelle beuken bestaat, de 2de werd bijgebouwd in de 16d eeuw, is beschilderd met fresco’s die men een kleine 100 jaar terug heeft ontdekt onder een pleisterlaag. Het stelt hoofdzakelijk een Danse macabre voor die toont hoe de dood iedereen uiteindelijk komt halen, zowel de paus als de koning, de edelman, de rijke en de arme en gewone mens. De kerk heeft daarenboven een prachtig houten gebroken tongewelf.
Op een van de pijlers tussen de twee schepen merk ik drie gebeeldhouwde gezichten van een “greenman” op. Een groene man is een gezicht waaruit bladeren vatrekken om errond een volledige versiering te maken. Meestal ziet men ze als versiering van een console, kapiteel of sluitsteen in een gewelf of boog aan kerken en andere bouwwerken. Het is bijna altijd een menselijke kop, maar men vindt ook groene dieren. Volgens sommigen staat hij voor de oersterkte van de man en volgens anderen is hij een symbool van de telkens weer openbloeiende natuur. Sommigen denken dat het symbool afkomstig is van de druïden. Waar het ook symbool voor staat, het is mooi.
Meslay-le-Grenet:Koor van de kerk en fresco's
Na een grondig bezoek breng ik de sleutel naar Erica terug en bedank haar natuurlijk. Dan gaat het verder door naar het dorp Logon waar we picknicken. We rijden over de meanders van de pittoreske Le Loir (rivier) en nog verschillende andere riviertjes. Aan bruggen staan veel bomen en bloemen en dit vormt idyllische plaatjes. Het is ondertussen al 15 uur. We kijken na of we nog eens een winkel zullen vinden voor onze slaapplaats om lekkers te kopen voor Floky . Een jonge vader zegt dat we met een ommetje van 10 km in St Denis-les-Ponts een Leclerc kunnen vinden en dat klopt. Rond 17 u. zijn we in het dorpje Montigny-le-Gannelon, een klein mooi dorpje met kasteel en kerkje boven op een heuvel. Met een grote inspanning geraak ik boven op de heuvel en vinden we onze Relais de Montigny. het was vroeger een klein restaurant en hotelletje met 6 kamers. Nu is het een Gîte waar we een kamer huren maar we mogen ook de keuken en de vroegere restaurantzaal gebruiken om er eten te maken. We hebben fijne maaltijd in een mooie omgeving.
Morgenvroeg fietsen we verder naar Tours, de stad van de Heilige Martinus, een Romeinse commandant die zich bekeerde en dan bisschop van Tours werd. Hij wordt altijd afgebeeld terwijl hij zijn mantel in twee snijdt om de helft aan een arme te geven die Christus blijkt te zijn
De Loir, kerkje van Montigny-le-Gannelon, Avondmaal in Le relais de Montigny
Comments