Redelijk goed geslapen, ook al wist ik dat ik niet vroeg moest opstaan. Ik ben één van die slapers die geen moeite heeft om in slaap te vallen als hij moe is. Maar na enkele uren (5 à 6) ben ik dan uitgeslapen en word ik wakker en mij gewoon draaien om verder te slapen dat lukt niet. Dus deze morgen rond 5 uur ben ik e-mails beginnen te beantwoorden en heb ik met onze Peter in Frankrijk gewhatsappt. Hij vertrekt later op de avond naar Italië voor de proclamatie van onze kleinzoon Leo, de zoon van Solé en Peter, die afstudeert in het secundair aan de Europese school in Varese. Het is daarenboven Leo zijn verjaardag en ik mag dat van Magda niet vergeten en dus schrijf ik hem ook.
Om 9 uur ben ik de deur uit om in deze stad de romaanse kerk van Santiago met zijn beroemde Puerta del Perdón van binnen te zien, de San Francisco kerk ook van romaanse oorsprong, de San Nicolas kerk met het vroegere college (waar ik logeer), de mooie collegiale kerk van Santa María van Cluny, het klooster van La Anunciada en de nabijgelegen romaanse kerk van San Juan de Fiz. Ik ga eerst naar het toerismebureau om de openingstijden te kennen en daar wacht me een grote onaangename ontgoocheling. Slechts twee kerken zijn deze zomer open: de Santiagokerk en de Santa Maria. In de andere zijn werken bezig en is toegang is verboden. In het hoogseizoen overal werken? Onbegrijpelijk! vele toeristen willen die vele mooie gebouwen zien...
Villafranca del Bierzo is een echte pelgrimsstad die haar naam – Villa Francorum- dankt aan de Fransen die zich hier vestigden tijdens de regering van Alfonso VI. Hij liet in 1070 monniken uit Cluny overkomen die de economische ontwikkeling van de streek bevorderden. Samen met de franciscanen zorgden ze ook voor de pelgrimshospitalen. De vele Franse steden die in hun naam Villefranche hebben gevolgd door de naam van een streek of een rivier zoals Villefranche-sur-Saône, verwijzen naar het feit dat deze steden zich hadden vrijgemaakt van het feodaal juk. Dit was een belangrijke stap naar zelfstandige steden met verantwoordelijke burgers.
Villafranca del Bierzo: Santiagokerk (r), Puerta del Perdón (m) en romaans raam van de apsis (l)
De stad wordt soms het “kleine Compostela” genoemd. Zieke pelgrims konden of kunnen hier tijdens de heilige jaren, dit zijn de jaren waarop het feest van Santiago op een zondag valt, dezelfde religieuze voordelen verkrijgen, vooral kwijtschelding van hun zonden, als in Santiago de Compostela. De Puerta del Perdón, of de deur van de vergiffenis, van de Santiagokerk in Villafranca del Bierzo werd dan immers geopend zoals de heilige deur in Santiago de Compostela zelf. Ik dacht dus dat die vandaag voor iedereen zou opengaan, zoals iemand me (verkeerdelijk) gezegd had. Iemand anders gaf me wat meer informatie over wie in aanmerking komt om van die deur gebruik te maken.
Je moet wel degelijk pelgrim zijn, ziek, uitgeput of gehandicapt om er door te mogen gaan. Daarenboven moet je gedoopt zijn, op voorhand biechten , de pelgrimsmis met -zegen bijwonen en naar de Heilige Communie gaan. Hoe ze dat allemaal controleren weet ik niet, maar dat zijn de voorwaarden. Toen ik met Magda huwde op 16 augustus 1969 moest ik van de pastoor in Ieper eerst bij hem gaan biechten en dan kreeg ik een briefje mee ondertekend door die pastoor waarop stond: ”Yves Beernaert heeft gebiecht en mag voor de kerk huwen met Magda Kirsch”. Toen ik in Brussel, in Magda haar parochie aankwam, wilden ze dat briefje zelfs niet…al die moeite dus voor niets. Hier maakte ik ook geen kans om door die deur te mogen stappen. Veel en ontroostbaar verdriet hebben is blijkbaar geen handicap...
De 12de-eeuwse kerk van Santiago met de Puerta del Perdón (aan de Noordkant) ligt aan de Camino. Ze heeft één enkel schip. Ze is sober, met boeiende details aan de deur van de vergeving. De kapitelen van de archivolten van deze deur van de vergeving zijn versierd met bloemmotieven, geometrische figuren en Bijbelse taferelen uit de geboortecyclus van Jezus Christus. Je ziet er ook aan beide kanten van de archivolten de apostelen twee aan twee ; zes aan elke kant. Je ziet er op de kapitelen de drie koningen die slapen en door een engel worden gewekt om niet terug naar Herodes te gaan. De sluitsteen in het midden van de buitenste archivolt stelt een Christus als pantocrator of een Christus in majesteit voor. De kerk heeft een halfronde apsis. Achter in de apsis zijn drie mooie romaanse ramen versierd met het bekende dambordmotief en daarvoor een prachtig oud ME kruisbeeld. Het transept stuk rechts aan de zuidkant van de kerk is 18de-villefrancheeeuws met een barok retabel.
Villafranca del Bierzo Santiagokerk: details van de Puerta del Perdon : Kapitelen rechterkant met links leeuwen en daarnaast harpijen, symbool) wellust) en plant en bloemmotieven (l), de kapitelen links met kruisiging, driekoningen te paard en drie koning slapend en engel met boodschap, helemaal rechts kapiteel van de geboorte (m); sluitsteen boog met midden in Christus als pantocrator of 'Majesteit" (r)
De collegiale kerk van Santa María del Cluniego, was deel van een 12de-eeuws benedictijnenklooster met een herberg voor de Franse pelgrims. Beide zijn volledig verdwenen . Begin 14de eeuw kent het klooster een periode van verval en een achteruitgang van de bedevaarten. Begin 16de eeuw laat de onderkoning van Napels deze kerk bouwen. Een voorbeeld van Spaanse laatgotiek met een sterke renaissance en barok invloed.
Collegiata Santa Maria of Santa María del Cluniego kerk: zijkapel met retabel( met kruisiging (l); prachtige gewelvenrond de kruising van het transept; buitenaanzicht van het geheel vanaf het koor achteraan.(r)
Binnenin ziet men verschillende gewelven: veelhoekige geribde gewelven en stervormige gewelven. Een koepel op pendentieven met een lantaarn bedekt het centrale deel van het transept. Er is een mooie toren afgewerkt met een lantaarn met een bol en een kruis. Buiten in het park achter het koor van de kerkstaat de fontein, "La Chata", uit de 16de eeuw en afkomstig van het klooster van Santa María de Carracedo.
De San Franciscokerk heeft 12de-eeuwse romaanse delen bijv. het stevige portaal en gotische delen uit de 15de eeuw zoals de apsis . Een deel van de façade en de 2 torens zijn barok. Er is een fantastisch Mudejar-cassetteplafond. De ramen van de kerk zijn uit albast. Er zijn ook enkele mooie graven te zien en mooie beelden zoals Maria in verwachting, de la Expectación en een Piëtabeeld.
San Franciscokerk boven op een heuvel: het Mudéjar-plafond (l); zicht op de Westgevel en ingang (m); totaal zicht van de zuidkant met de twee torens en de albasten (witte) ramen (r)
Kerk en College van San Nicolás zijn uit de 17de eeuw en waren een school van de Sociëteit van Jezus om er de jonge roepingen op te leiden en te begeleiden. In 1767 worden de Jezuïeten verdreven. In 1822 werd het de zetel van de Provinciale Staten. Later wordt het terug een school tot in 1983. Nu kan je er als pelgrim logeren en daar verblijf ik dus. De kerk is evenwichtig en harmonieus. Ze is geïnspireerd door de kerk van de Gesú in Rome. Ze werd gebouwd tussen 1620 en de 18de eeuw. Op de gevel staat het wapen van de jezuïeten. Binnen in de kerk ziet men beelden van Ignacio de Loyola, de stichter van de jezuïeten en San Francisco Javier, medestichter. De kloostergang, waar ik logeer, is versierd met 20ste -eeuwse fresco’s met scènes uit het leven van San Vicente a Paolo.
De Calle de Agua of de waterstraat is ongetwijfeld de meest populaire straat in Villafranca: smal, geplaveid en vol geschiedenis. Met ziet er verschillende adellijke huizen met een mooie architectuur: o.a. wapenschilden. Deze calle leidt naar de Convento de La Anunciada en is echt Italiaanse renaissance. Hier bevindt zich het pantheon met de stoffelijke overschotten van o.a. de markiezen van Villafranca.
De Chata fontein afkomstig van het Monasterio de Carracedo bij Cacabelos (l); San Nicolas : de kloostergang (nu deel van hostal) met de 20ste-eeuwse fresco's; (m) vooraanzicht westkant van de San Nicolas kerk met ingang tot de kerk en ernaast de ingang tot de hostal (r)
Het 15de-eeuwse kasteel met zijn elegante en bochtige vormen is te danken aan de inspiratie die de bouwers vonden in de paleizen van de Franse aristocratie van de middeleeuwen. De torens werden verwoest door brand tijdens de strijd tegen de Engelse troepen in de Onafhankelijkheidsoorlog.
De 12de-eeuwse romaanse kerk van San Juan de Fiz, op 2 km van de stad, werd beheerd door de Hospitaalridders. Het is een voorbeeld van romaanse soberheid. Je ziet er slechts wat versiering aan het zuidportaal. Restaurateurs zijn een nieuw dak aan het leggen en laten me binnen. Normaal is de kerk niet te bezoeken maar zij vinden het feit dat iemand hun werk waardeert en vooral interesse heeft in hun werk. Zij zorgen echt voor het voortbestaan van vele grote en kleine monumenten zoals hier. Ze geven me zelfs licht met een kleine generator die ze bij hebben.
Sobere maar sfeervolle Romaanse kerk van San Juan de Fiz: het koor buiten (l); het koor binnenaanzicht waaronder een crypte is (m); de westkant met clocher mur (r)
Ik heb vandaag mijn engelbewaarders niet veel gezien. Ik denk dat ze echt een rustdag nemen. Ik had gehoord dat ze zoiets tegen elkaar zegden van “Yves gaat weer kerken bezoeken, we nemen echt eens rust”. Dat is niet erg , ik weet dat ze me toch altijd in de gaten houden. ik denk dat ze ook de tijd nemen om te rapporteren aan aartsengel Gabriël want die wil toch wel weten wat ze zien en doen op deze reis. Deze aartsengel is De boodschapper bij uitstek: hij was het die ook aan maria de boodschap bracht dat ze zwanger was van de zoon van God, Jezus Christus. Zijn medewerkers brengen ook enerzijds boodschappen over naar de mensen op aarde maar anderzijds verzamelen ze ook informatie voor de Celestial Information Agency, hun CIA.....
Commenti