De dag begon prima bij het ontbijt. Naast me zaten twee jonge Amerikanen, Madison en Max, die op weg naar Santiago waren. Dat was twee jaar geleden een deel van hun afstudeerproject van hun High school (hogere secundaire school). Dat heeft niet plaats gehad ten gevolge van Covid en dus doen ze het nu. Aan de andere tafel zit een 72- jarige Duitser, Wolfgang die nu in Zuid-Afrika woont. Hij heeft een paar jaar geleden kanker gehad en, gelukkig, overwonnen. Hij is toen al naar Santiago gestapt en wou het nog eens doen omdat het hem heel fel had geholpen. We wensen elkaar een fijne dag en zij vertrekken te voet naar Carrion de los Condes (25 km) en ik met fiets naar Cauzadilla of Calzadilla de la Cueza (45 km). Opmerkelijk is, dat dit deel van de Camino tussen Fromista en Villalcazar de Sirga parallel loopt met de carretera of de nationale baan. Dat is ook nog zo voor een deel in de richting van Carrion de los Condes. Voorbij deze stad loopt de Camino een heel stuk links van de secundaire weg en dan buigt die af door de tarwevelden richting Sahagun.
Villalcazar de Sirga, Santa Maria Bianca kerk: zuidelijke ingang met trappen , mooie archivolten en beelden (là); Pelgrims te voet parallel met de nationale weg (m); de gehele Santa Maria Bianca kerk met brede platte oostkant en de tarwevelden (r)
Ik fiets tot in Villlalcazar de Sirga om er de Santa Maria Bianca kerk terug te bezoeken. De kerk is de opmerkelijkste middeleeuwse kerk van de Camino in Castilla y León. De kerk heeft de vorm van een Tau kruis want de apsiskapellen staan onmiddellijk op de zijkanten van het ruime transept dat gebouwd is einde 12de , begin 13de eeuw. Je ziet dat duidelijk op de foto rechts boven. Van ver geeft dat een massieve en grootse indruk. Het zuidportaal maakt ook indruk als je aankomt, met twee portalen haaks op elkaar. De rechter die toegang geeft tot de kapel van Inès en Pedro kan je niet zien op de linker foto.
Villalcazar de Sirga, Santa Maria Bianca : zuidportaal met twee portalen haaks op elkaar en dubbele fries: op onderste rij in het midden Maria; op de bovenste rij de oordelende Christus
Het is versierd met 51 figuren die engelen, heiligen, geestelijken en andere personages met muziekinstrumenten voorstellen. Het andere portaal vormt dus een hoek met het zuidportaal. Het is een kopie ervan, maar is kleiner. Het toont 25 figuren. De portalen hebben geen gebeeldhouwde timpanen.
Speciaal is de dubbele fries of gebeeldhouwde brede band, bovenaan het grote hoofdportaal. De bovenste fries toont de Pantocrator, God die heerst over alles, met de 4 evangelisten en de apostelen in het hemelse Jeruzalem. Santiago is gekleed als een pelgrim. De onderste fries is gewijd aan de Tenhemelopneming van Maria. Je ziet er de Boodschap aan Maria en de Aanbidding der Wijzen. Het Mariabeeld in het midden lijkt op een draak te trappen, zoals verteld wordt in de Apocalyps van Sint-Jan. Ze vertrappelt het kwaad. Boven de zuidelijke ingang staat een overkapping die even hoog is als het middenschip. Het geheel aan de zuidkant geeft een duidelijk beeld van de iconografische elementen uit de Apocalyps van Sint-Jan, ook al zijn alle scènes niet noodzakelijk volledig . Het feit dat we slechts een deel van de scènes zien is het gevolg van de wijzigingen aangebracht aan dit deel van de kerk in de 14e eeuw bij de bouw van kapel van Santiago links van de zuidelijke ingang.
In Santiago kapel staan nu drie gotische graven: dat van de infante Felipe de Castilla y Suabia, zoon van Fernando III el Santo en broer van Alfonso X el Sabio, die stierf in 127; verder het graf van Inés Rodríguez Girón, de tweede vrouw van het kind Felipe, en tenslotte het graf van Juan de Pereira, ridder in de Orde van Santiago.
Villalcazar de Sirga: de weidse tarwevelden (l), Pantocrator met de 4 evangelisten boven hoofdportaal van de Santa Maria Bianca (m); aan de westkant op het plein voor de kerk een moderne mooie bronzen pelgrim die uitrust (r).
Ik kan niet binnen in de kerk, want het is maandag en veel kerken en andere monumenten zijn op die dag gesloten. Over alle mooie retabels en sculpturen binnenin vertel ik dus beter niets. De kerk heeft een massieve toren aan de noordkant en aan de westkant van de kerk is het gewoon een volle gevel, want die kant is lang geleden ingestort. Wat verder aan die westkant op het plein staat een bronzen sculptuur van een pelgrim die gezellig iets aan het drinken is.
Na wat kilometers fietsen bereik ik Carrion de los Condes waar te veel te bezoeken valt. Ik beperk me in mijn blog tot de Santa Maria del Camino kerk, de Santiago kerk met de mooie fries aan de buitenkant en het klooster van San Zoilo. Dit laatste is vandaag gelukkig wel open en dat is een meevaller, want ik wou het zien nu het gerestaureerd is.
Carrion de los Condes: zuidportaal van Santa Maria del camino kerk met fries en bewerkte archivolt ( l); de sobere westkant van de Santa maria (m); ingang tot het Santa Claraklooster, aan de rand van de stad (r)
De zuidkant van de Santa Mariakerk is zeer gekend omwille van de fries tussen de zware steunberen die het verhaal van drie koningen uitbeeldt. Je ziet er koning Herodes, daarna twee van de koningen op weg naar het paleis en dan de andere koning die aan Herodes (op zijn troon) vraagt waar de Messias werd geboren. Dan zie je de (beschadigde) drie koningen op hun reis naar Bethlehem achter elkaar lopend, de eerste nog op de muur en de andere twee al op de luchtboog in aanbidding voor Jezus die ze geschenken aanbieden. Maria, die de offers ontvangt, zit op de troon met Jezus op haar schoot.
De Santiago kerk in het centrum van de stad is gekend voor de fries aan de westkant: ik zie Christus in Majesteit, als Rechter van de wereld, in een mandorla (de vorm van een amandel), met het Boek van Leven of Waarheid gesloten, omdat het oordeel nog niet is begonnen. Bij Hem de vier evangelisten : Mattheus (de engel), Marcus (de leeuw), Lucas (de stier) en Sint Jan (de adelaar). Zoals beschreven in de profeet Ezechiël 1.
Carrion de los Condes: Santiagokerk detail van het fries (l), voorkant van de kerk (m) en geheel de kerk (r).
Over de brug bereik ik het gerestaureerde San Zoilo klooster van de ongeschoeide Carmelitessen (Carmelitas descalzas); Een deel is nog slotklooster, een deel is slechts te bezoeken en een deel is een Parador of een luxehotel. Het deel met de kloosterkerk met de hertogelijke graven, de sacristie en de kloostergangen, kan ik bezoeken. Er is ook een klein museum. Aan de buitenkant (noordkant) van de kerk werd een imposant barok portaal toegevoegd met bovenop San Zoilo. Rechts daarvan zie ik overblijfselen van de romaanse kerk waarnaast ook delen van de oorspronkelijke toren.
De kerk is tussen de 11de eeuw tot de 18de eeuw gebouwd en verbouwd. Ik ga binnen in de kerk langs de oude romaanse deur met mooie kapitelen, pas ontdekt in 1993, en bereik eerst de “capilla de los condes” met de sarcofagen van de hertogen. Enkele zijn zeer mooi bewerkt en dienden als praalgraf. In de kerk is er een groot hoofd retabel toegewijd aan de ten Hemelopneming van Maria en veel oude houten beelden en in de sacristie zijn er twee prachtige stukken textiel uit de 10de en 11de eeuw.
Carrion de los Condes: San Zoiloklooster : graven van de hertogen (l); hoofdingang met toren( m): romaanse ingang die tot het deel met de graven leidt tot het hoofdretabel toegewijd aan de ten Hemelopneming van OLV
De grote kloostergang is een wonder van de gotisch-renaissance en plateresque stijl. Ik zie er honderden beeldhouwwerken van kerkvaders, profeten, rechters, pausen, kardinalen, monniken, heiligen, priesters, abten, apostelen, evangelisten, burgers , koningen, koninginnen, keizers en keizerinnen. De huidige kloostergang (de benedenverdieping) werd in 1537 op verzoek van abt Gaspar de Villarroel ontworpen door Juan de Badajoz el Mozo, maar de werken werden pas in 1577 voltooid, wegens geldgebrek.
Carrion de los Condes, San Zoilo : kloostergang (l) en de binnentuin met waterput (m); museum met o.a. textiel uit 10de-11de eeuw.
Ik kan niet aan de verleiding weerstaan om toch nog snel de San Andrés kerk te bezoek die hoog boven de rivier ligt. Ze wordt ook de parochiekerk van San Andrés Apóstol genoemd en zelfs soms de kathedraal van Carrión de los Condes. Ze is ontworpen door Rodrigo Gil de Hontañón en gebouwd in de 16de eeuw. Ze herbergt meerdere kunstwerken, waaronder het altaarstuk van de Heilige Koningen en het barokke orgel uit 1766.
Van Carrion de los Condes fiets ik verder langs de Camino, maar ik let er niet op dat de Camino voor voetgangers niet meer parallel loopt met die voor fietsers. Op en gegeven ogenblik verdwijnt de Camino voor voetgangers in de velden waar ik met mijn fiets liefst niet graag kom omdat er teveel steenslag ligt. Ik neem een verkeerde weg rechts af. Magda ziet het met Findmykid, maar ik heb ondertussen al wat kilometers verkeerd gebold noordwaarts wat niet de bedoeling is. Zoals altijd, komt alles goed met de hulp van mijn Magda. Mijn engelbewaarders laten mij soms met opzet verkeerd rijden om me te plagen. Ze weten dat als er een probleem is, Magda het toch wel zal oplossen. Rond 15. 30 u. ben ik al vlakbij mijn einddoel voor vandaag, maar daar staan twee fietsers op straat. Ik vraag of ze hulp nodig hebben. Het enige wat ze zoeken is “eten” en dat vinden ze uiteindelijk vlakbij in het dorp waar ik zal logeren. Stuart en Lesley uit Yorkshire hebben wel heel wat moeilijkheden gehad met een taxi die hun bagage van het ene naar het andere logies moest brengen. Ze vroegen altijd maar meer…. Ik heb alleen maar naar hen kunnen luisteren, maar uiteindelijk was ik pas na 16 uur aan mijn hostal. Zij waren toen aan het eten in de buurt… Stuart en Lesley zijn een weduwe en een weduwnaar die elkaar op de fiets hebben gevonden, een voorbeeld van mobiele liefde. Nu trekken ze er altijd samen op uit, zoveel ze kunnen en zo ver mogelijk.
Oude ronde graanschuur (l); ; Stuart en Lesley pelgrims uit Yorkshire (m); Carrion de los Condes , Parador San Zoilo, aangebouwd aan en in Carmelitessen klooster (r)
In mijn Albergue “Los Canarios” in Cauzadilla de la Cueza zijn ze super vriendelijk. ik kan er ofwel in een slaapzaal terecht of in een individuele kamer die je deelt of gewoon wat meer betalen en een kamer voor jezelf hebben. Ik opteer voor de laatste mogelijkheid, lekker alleen slapen en snurken, want volgens Magda maak ik de anderen toch maar wakker. En dat is nog waar ook.
Vlakbij is het charmante San Martin kerkje en ik loop nog vlug even langs voor het avondeten. Het pelgrimsmenu is 13 euro: gazpacho (koude Spaanse soep), rundsvlees met aardappeltjes en een lekkere Andaloesische saus en een gebakje plus zoveel (frisse) witte wijn als je maar vraagt. Ik zit aan tafel met een Amerikaanse uit North Dakota, Andrea. Nu haar kinderen groot zijn, wil ze voor de eerste keer Europa verkennen, maar haar man wou niet mee. Dan maar alleen op stap vanuit St Jean-de-Pied-de-Port. Ze deelt de kamer met Rita, een Vlaamse uit Oostende (75 jr), wiens zoon op de Camino stierf enkele jaren geleden. Hij werd vermoord teruggevonden op de vuilnisbelt van Leon.... een vreselijk verhaal waar iedereen aan tafel stil van wordt. Ze blijft terug komen naar de plaatsen waar hij het laatste was, een koffie dronk, een maaltijd at, logeerde, de bus of de trein nam…. Maar dat verhaal vertel ik wel misschien eens meer gedetailleerd aan meer mensen als ik terug thuis ben. Er zijn verdorie toch moedige mensen op de wereld die niettegenstaande alle tegenslag er blijven voor gaan.
Ik ben in de Tierra de Campos, waar de graanvelden alom tegenwoordig zijn. De pikdorsers zijn al de gehele dag aan het werk en ook 's avonds werken ze door. De oogst belooft weer goed te zijn, zeggen de boeren.
Comentarios