Goed geslapen bij de zusters Oblaten in St Parres-aux-Tertes aan de oostkant van Troyes. Om 6 uur opgestaan, alles ingepakt en de fiets geladen. Soeur Bénedicte ging om 6.30 u. naar de bakker en om 7uur was ze terug met lekkere croissants en natuurlijk Frans brood. Er was zelfgemaakte confituur, kaas , fruitsoep en zelfs Lotus Biscoff speculoos die ze de beste vonden. Sommige van mijn lezers en sponsors zullen daar blij en fier mee zijn. Ook veel fruit, vooral tonnen bananen. Ik kreeg er zelfs drie mee, plus een half stokbrood voor mijn lunch. Aan tafel zat een SDF met zijn ontbijt; hij vertelde me dat hij zijn huis kwijt was en een nieuw onderdak zoekt. Voorlopig is hij klusjesman voor de twee Oblatenzusters die er nog zijn. Alle kamers van de vroegere zusters zijn nu gastenkamers en ze doen dat voortreffelijk. Toen ik wou betalen , weigerden ze mijn geld en zeiden dat het logies een bijdrage was aan het Rinus Pinifonds. Christelijke naastenliefde is geen ijdel begrip.
Na drie dagen in religieuze instellingen zoals de abdij van Scourmont, de centre Paroissial St Etienne in Châlons-en-Champagne en hier bij zusters oblaten te hebben gelogeerd, kan ik nu bevestigen dat christelijke naastenliefde dus zeker nog bestaat. Nergens moest ik betalen en overal werd mijn verblijf gezien als een steun aan het Rinus Pinifonds.
Domaine de la Tuilerie: de B&B van de zusters oblaten in St Parres-aux-Tertres
De H. Benedictus die in de 5de -6de eeuw een regel schreef voor monniken benadrukt daarin dat “elke pelgrim dient behandeld te worden alsof hij Jezus Christus zelf is". Ik heb niet de pretentie een vertegenwoordiger van Christus te zijn, verre van, maar ik voel mij zeer goed behandeld. Terloops gezegd, ook de zusters Annuntiaden zijn fervente aanhangers van het Rinus Pinifonds vanaf het begin. We kregen onlangs ook een storting van de parochie van Sint Franciscus in Kessel-Lo waar een omhaling gebeurde voor het fonds toen de kindjes van Rinus' klasje in de Ark hun eerste communie deden. We hebben dus veel lieve sympathisanten die ons al 3 jaren steunen en we zijn hen daar ontzettend dankbaar voor.
Niet alleen bij religieuzen heb ik echte naastenlefde ondervonden. Ik was rond de middag in het kleine dorpje Yrouguerre en vroeg er aan een man of ik mijn fietsbatterij kon opladen. Geen probleem en hij bracht me ook een grote fles fris water zonder dat ik erom vroeg. Hij werkt in het 20ste arrondissement in Parijs in de Service après vente van Citroën en brengt hier, in zijn zwembroek, zijn vakantie door onder zijn afdakje in de lommer. Een foto durfde ik niet te nemen. Een super lieve man.
Tonnerre: St Pierre kerk, Notre Dame kerk en la Fosse de Dionne, een bron en lavoir, wasplaats
Het was vandaag wel terug veel fietsen 125 km in totaal vanuit de buurt van Troyes langs Chaource en langs Tonnerre naar Vézelay onder een verschroeiende hitte. Sommige delen waren gelukkig over banen met bomen zodat ik wat schaduw had, maar andere delen langs de uitgestrekte juist geoogste graanvelden zinderden van de hitte. Dus veel water drinken en geen bier. Ik had een blikje koude Pelforth brune meegenomen deze morgen maar deze middag stelde ik vast dat mijn lekker bruin biertje blijkbaar ontploft was. Gelukkig zat het in een Delhaize tas en was allen mijn half stokbrood doordrenkt van bruin bier: niet slecht met wat Franse gruyère erop. Ook mijn hoedje ruikt nu naar Pelfort brune.
Onderweg is het landschap wondermooi: bossen , weilanden, graanvelden en hoe dichter bij Vézelay, hoe meer maïs en zonnebloemen. Die worden pas later geoogst als ze beginnen omvallen en dan verdwijnt al de schoonheid van het zonnebloemenveld.
In de buurt van het kleine Bouilly is er een stuk van de oude Voie Romaine van 10 km. Mijn schoonbroer Eric en de beste vriendin van Magda, Monique zouden het mij kwalijk nemen dat ik hun jn liefde voor alles wat Romeins is niet zou delen. Zij zijn beiden classicus/a van opleiding. Hij is in de politiek verzeild geraakt en hij was éen van de Toshibaboys van J. L. Dehaene. Zij maakte carrière in het onderwijs als directrice van een middelbare school. Zo een stukje bijna pijlrechte heirbaan is toch mooi meegenomen. Een hele ervaring om op een 2000 jaar oude weg te kunnen fietsen.
De Romeinse heirbaan. Tympaan van Pinksteren.. Tympaan van het zuidportaal van Vézelay basiliek
Rond 16 u 30 was ik blij en goed aangekomen in Vézelay. En ook opgelucht. Sedert gisteren heb ik een praktisch lastig probleem; mijn rechterbil is wat opengeschuurd niettegenstaande ik een speciaal fietsbroekje draag. Dan maar gestopt bij een apotheek om een zalf te kopen die ik zelf moest opsmeren zei de dame… Ik had op aanraden van Magda ook al talk gekocht. Ik heb dan ook bij het toekomen in Vézelay, direct een douche genomen. Het eerste wat ik daarna deed was zalf aandoen en talk. We zien wel morgenvroeg. Dan een kleine was gedaan en dan op stap naar de Basiliek van Marie Madeleine op 50 meter.
Het timpaan van Pinksteren straat er nog altijd en je kan er uren naar kijken om alle details te ontdekken zoals de verschillende volkeren die dankzij Jezus Christus kunnen gekerstend worden: een soort mensen met grote oren.
Interieur van de basiliek . Kapiteel met Samson en de leeuw. Maaltijd bij de hospitaliers met de abt en een andere monnik
De hospitaliers, de gastheren- en vrouwen die dat vrijwilligerswerk om beurten doen voor een week, zijn deze week een gezin uit Charleroi: moeder, vader en dochter en een nicht. Zij maken een pelgrimsmaal klaar waar ik graag aan deel neem. Eeen bont gezelschap van jong tot oud, mannen en vrouwen, van jonge mensen van 16 tot de oudste (ik, opi Yves).De abt en een andere pater komen even langs bij het begin. Zij maken deel uit van la Fraternité Monastique de Jérusalem. Hij zegent de maaltijd voorbeeldig en gevat. Het wordt een gezellige couscousavond, voorafgegaan door een entrée met linzen (energie voor de pelgrims ) en het maal wordt afgesloten met een crêpe suzette met watermeloen stukjes bij. Heerlijk. Daarna met zijn allen de vaat gedaan en dan naar bed. Ik val bijna om van de slaap. Eerst nog vlug mijn bijdrage in de donativo doos steken: één voor de maaltijd en één voor het logies: een bed in een slaapkamer voor 18,slechts 1 douche en toilet. We zijn met 12 mannen pelgrims. Ik heb gelukkig mijn hoeslaken waar ik mij kan inglijden . Dat is genoeg met de warmte rondom mij. Morgenvroeg nog even kort terug naar de Basiliek voor de pelgrimswijding en -zending en dan de fiets op naar Autun op 90 km.
Comments