DAG 3: 01 04 2025 - Valencia

In feite ben ik gisteren al begonnen met de stad te bezoeken maar ik vertel alles  op vandaag dinsdag. Valencia is de 3de grootste stad van Spanje en de hoofdplaats van de gelijknamige provincie van de autonome regio.  790.000 inwoners maar met de agglomeratie erbij  zijn er  1.800.000. De stad ligt aan de Costa del Azahar en aan de rivier de Turia. Het is de geboorteplaats van de paella en wordt ook de sinaasappelstad genoemd. In de omgeving dichtbij en veraf staan  bossen van citrusbomen, vooral sinaasappelen. Na Madrid en Barcelona is het de 3de economisch motor van Spanje. Het is een  rijke stad.

De parken in Valencia

De  stad wordt opgesplitst door de bedding van de rivier de  Turia die vroeger midden door de stad liep van oost naar west maar nu uit het centrum is verdwenen. Deze brede rivierbedding is de groene long van de stad Valencia, een geheel van parken, ontspanningsruimtes, wandel- en fietspaden. Aan de westkant landinwaarts heb je meer landbouwgebied en aan de oostkant dichter bij de zee heb je een super modern gedeelte met de gebouwen van grote architecten zoals De Calatrava: de meest gekende zijn de  Les arts (Het cultureel centrum voor kunsten en wetenschappen),  de Hemispheric (cultuur centrum), het Wetenschapsmuseum en  een bijgebouw daarvan, de Umbracle (een plantentuin met veel schaduw en planten) en het  Oceanograhic  centrum (opvallend blauw).  Vandaag heb ik in de namiddag die gehele as van oost naar west en terug afgefietst  en ik heb toch 25 km op mijn teller. Het is dus wel een grote stad.

Valencia: the Hemispheric, de Agora en de Umbracle

Aan de Zuidkant van de vroegere Turia (nu groen) ligt de oude stad die ik hoofdzakelijk gisteren bezocht. Een oude stad bezoeken moet je te voet doen want de straten zijn te klein en ik voel graag een oude stad onder mijn voeten. De toegang tot de oude stad vanaf de Turia rivier werd bewaakt door de Torres de Serranos, een indrukwekkende toegangspoort en een stukje van de oude stadsmuren. Het centrum van de oude stad is de Plaza de la Reina waarop achteraan op het plein de Seu (zetel van de bisschop) of kathedraal (van katheder) ligt met zijn mooie toren, zijn uniek interieur vooral gotisch maar ook wat barok (zoals de ingang) en zijn schitterend museum. Ook de vroegere kapittelzaal die nu een kapel is met de reliek van de Heilige kelk is een prachtig stuk gotische architectuur. Ik heb er twee uur doorgebracht en dat was nog te kort (voor mij). De kathedraal is in feite op de plaats gebouwd waar zich een moskee bevond. Toen Spanje deze gebieden heroverde op de “Moren” werd vaak een katholieke kerk gebouwd boven op de vroegere moskee die natuurlijk volledig werd afgebroken. Dit was een duidelijk signaal en symbool van de kracht van het katholieke superioriteit…

Valencia: Torres de Serranos en la Séu, de kathedraal

Bij het begin van de Plaza de la Reina staat de Kerk van de heilige Catalina met de heel speciale toren.  Achter de kathedraal ligt een mooi plein , de Plaza de la Virgen met middenin een mooie fontein, links het Paleis van de Generalidad en rechts  nog een kerk, de Basilica de la Virgen de los Desamparados, een barokke kerk met een schitterend gewelf. In deze laatste ben ik kort binnengelopen en daar kon ik het einde van een mis meemaken.

Na een goede dag rondgelopen te hebben in Valencia is het me opgevallen dat er weinig Romeinse overblijfselen zijn en dat er weinig aandacht wordt aan gegeven.  In Tarragona en Sagunto was er een duidelijke  aandacht voor het Romeins verleden. Dit is  dus niet het geval in Valencia.

Voorkant van de kathedraal en interieur van de Basilica de la Virgen de los Desamparados

Vandaag kwam Rafaël terug naar me toe. Hij had voor de deur mijn bakfiets zien staan en had  het Rinus-Pinifonds gegoogeld. Op basis van wat ik hem gisterenavond had verteld en gebruik makend van de website van het fonds heeft hij een bericht online gezet in het Spaans van de oude man die met zijn fiets door Spanje naar Santiago trekt… Wat extra reclame kan geen kwaad.

Ik zei eerder dat Valencia een rijke stad is en dat is ook zo. Er is echter ook veel verdoken armoede. Mensen uit  Spaans sprekende  landen komen er werk en geluk zoeken. Gisterenavond logeerde in de alkoof boven mij een jonge Columbiaan. Een rugzakje en een kleine valies was alles wat hij bij zich had. Deze morgen toonde hij me zijn rugzak met daarin schildergerief: iedere dag zoekt hij werk als schilder, niet als Goya, zegt hij al lachend. Deze avond liep in de keuken, waar gasten koken, een oud vrouwtje rond. Iedereen die voeding koopt voor tijdens zijn of haar verblijf moet er zijn of haar naam opschrijven en de datum. De zakken zonder naam  en datum mag zij na 2 dagen meenemen….meer uitleg hoeft niet…

La città delle ArtLa città delle Arti e delle Scienzei