Het vroeg opstaan wordt een routine want het blijft zeer warm. Er wordt zelfs een soort super hitte golf aangekondigd voor de volgende dagen met temperaturen tot 40 graden en meer. We zien wel en passen ons wel aan. Om 7 uur zijn we de deur uit en rijden we naar het oude centrum van Aire-sur-l’Adour. We willen toch een kijkje nemen naar de oude kathedraal Saint Jean-Baptiste en naar naar de église de Saint Pierre du Mas die men ook de kerk van la Sainte Quitterie noemt. Een gedeeltelijk gotisch gebouw met een nogal zware toren.
Zonsopgang in Aire-sur -'Adour. Kathedraal St.Jean Baptiste, voorgevel en absis
Op het kerkplein is het rustig maar we zien onmiddellijk dat we op de Via Podiensis zijn . Verschillende pelgrims zijn al op stap te voet of met de fiets. Ze gaan allen richting Santiago de Compostela. Wij gaan de andere richting uit want we gaan naar Le Puy en Vélay. Wij doen zoals de gekende Nederlandse schrijver Kees Noteboom die als agnost een mooi boek schreef over zijn tocht van Santiago naar Nederland.
Na een korte rondrit rijden we de Adour bergrivier over met een prachtige zonsopgang en nemen we de richting van Condom over Barcelonnette du Gers , Lelin Lapujolle, naar Nogaro, Manciet en Eauze. Onderweg naar het stadje Nogaro rijden we nog een deel langs de vallei van de Adour met prachtige velden om ons heen. Geregeld komen we nu pelgrims tegen. De eerste die ik aanspreek in de buurt van Lelin Lapujolle is Pierre een 70-tiger die vanuit Figeac onderweg is naar Roncesvalles juist de Pyreneeën over. In Nogaro stoppen we natuurlijk aan de kathedraal die gedeeltelijk romaans en gotisch is. Het romaanse koor heeft prachtige kapitelen en beelden.
Lelin Lapujolle, Jacques en de ingang van de ST. Nicolaskerk in Nogaro
Bij het verlaten van de kathedraal St Nicolas (beeld naast de kerk) komen we Jacques tegen een kleine man, ook een zeventiger, met een zware rugzak. We groeten hem en wensen hem een veilige tocht. Hij is vanuit Rodez onderweg naar Santiago voor zijn vrouw die een zware myocarditis heeft ten gevolge van Covid en niet mee kon. Hij heeft haar paternoster bij zich. In elke kerk bidt hij voor haar en neemt een foto van zichzelf in de kerk met de paternoster erbij. Hij ziet ons paneel van het Rinus Pini Fonds en vraagt wat meer informatie. Hij wenst ons ook het allerbeste. Het was een sterk moment dat zowel Bruno als mezelf diep heeft ontroerd.
Nogaro: Kapitelen en beelden in de St. Nicolaskerk
Vandaar rijden we door naar Eauze, een moeilijker deel van de weg. We zitten op een
départmentale weg met een reeks pittige hellingen maar we halen het. Het is nog fris en wij zijn ook zelf nog fris. we maken nog een halte in een klein dorp waar we Jean ontmoeten die verantwoordelijk is voor de kerk: 85 jaar, en al jaren is hij verantwoordelijk voor al de kerkdiensten. hij heeft juist een begrafenis gedaan. Hij doet de kerk weer open en toont ons de twee oude romeinse sarcofagen die voor christelijke graven werden hergebruikt. Er zijn ook enkele mooie echte recente iconen in de kerk.
Jean die ons de twee sarcofagen toont
Terug de fiets op en verder trappen naar Eauze. Nog altijd bergop . Onderweg komt een sportfietser met stevige kuiten volgens bruno, ons aanmoedigen. Jean-Paul legt ons uit hoe we best rijden en begeleid ons tot aan het centrale plein van de bastide van Eauze. We wensen elkaar elk een veilige reis. Eauze heeft een mooi centraal plein met va die typische huizen waar je onder kan doorlopen. een mooie kathedraal , Notre dame de la Gélise (genoemd naar een riviertje in de muur) heeft veel van een versterkte burcht met een statige toren. Ook hier binnen in het koor een reeks mooie glasramen en iconen van 1977. Het is er best gezellig en het is ondertussen 11u 30 en we beslissen aan de westkant van de kerk te picknicken.
Eauze: de kerk, het plein en William naast de fontein
Aan een mooie fontein zit William uit te rusten. hij heeft onze fietsen gezien en kan niet geloven dat we zo ver fietsen voor een goed doel. Hij staat in bewondering voor Bruno die zijn vakantie opoffert om met zijn opa op stap te gaan. Het is superfijn met hem te kunnen samen fietsen; hij zonder hulpmotor natuurlijk, puur natuur. Ik met hulpmotor want zonder zou ik het niet halen.
Van Eauze rijden we onder de steeds warmere zon door naar het volgende stadje Montréal du Gers. Een van de oudste bastides van Frankrijk. De markt onder de overwelfde huizen is juist gedaan en men is aan het opkuisen. De kerk (gesloten wegens restauratiewerken) is een goed voorbeeld van een kerk die een deel van de verdedigingsmuur van het stadje was; de zuidkant is stevig en niet versierd en dient uitsluitend als een verdedigingsmuur. De noordkant aan de binnenkant van de stad heeft twee mooie ingangen en een enfeu of ingebouwd graf vlak bij de ingangsdeur. We vullen onze drinkbussen bij met water en wat menthe grenadine die we bijhebben om het water lekker te doen smaken.
Montréal du Gers: bastide en kerk met verdedigingsmuur. Bruno blaast even uit
Nog een kleine 20 kilometer trappen en we zijn in het stadje Condom. eerst willen we nog in het versterkte 13de-eeuwse kleine stadje (dorpje?) Laressingle stoppen. Het is echt de moeite waard: een middeleeuwse kleine stad met een burcht met de gracht er nog omheen. Een mooi geheel oude huizen die de vestingwal vormen en in het centrum een mooi oud romaans en gotisch kerkje. Heel veel toeristen en pelgrims bezoeken het maar het is in de vroege namiddag en veel mensen schuilen voor de hitte. Echt een gezellige plaats om te vertoeven. We moeten er wel even blijven want beide onze telefoons zijn plat en we laden ze op terwijl we een glaasje drinken.
Laressingle met zijn versterkte burcht
Vanaf deze versterkte burcht is het nog slechts 5 kilometer naar het mooie stadje Condom waar Magda voor ons een kamer heeft gehuurd bij twee gepensioneerde oudere mensen. Het is ondertussen 37 graden en Bruno moet uit de zon. Hij is sedert gisteren erg verbrand aan zijn schouders. Vandaag heeft hij heel de dag de Rinus Pini T shirt aan om zich wat beter te beschermen. Onze gastheer en vrouw bieden ons onmiddellijk een verfrissende menthe à l’eau aan. Ze nemen duidelijk pelgrims in huis om wat te kunnen praten. Ze vertellen over hun autistische kleindochter, het zorgenkind van de familie waar ze heel veel tijd in investeren. Ze zijn vol interesse voor het Rinus Pinifonds dat Bruno hun in super Frans uitlegt. Onze fietsen kunnen in de garage terecht en we kunnen daarna onze kamer intrekken. Het is ondertussen wel 16 u 30 en snikheet buiten.
Aankomst in Condom. Bruno is verbrand
Ik smeer Bruno nog eens in met after sun : een dikke laag en gebruik er ook wat voor mijn gezicht. Bruno wil wat werken en ik beslis naar het centrum van de stad te gaan om de kathedraal te bezoeken en boodschappen te doen voor het avondmaal. Het bezoek moet ik laten vallen want de hitte is echt verschroeiend en ik voel er mijn niet goed van. Dus ga ik allen naar een Lidl die op 500 meter van het huis gelegen is. Ik koop er twee klaargemaakte paella’s (voor 4 personen!) plus ontbijt voor morgenvroeg. Ook een Frans campagne brood waar Bruno een volledige pot rillettes opsmeert en dan beetje bij beetje opeet. Bruno berekent zeer goed wat hij allemaal moet eten om de nodige kracht te hebben om alle heuvels op te kunnen op zijn “gewone” fiets. We eten dus veel pasta of rijst, veel bananen en ander fruit , veel cereal bars enz. Ik voel er mij ook zeer goed bij (tot nu toe) want het is voor een 77jarige toch een hele uitdaging.
We kunnen de paella’s om 18 u in de oven van de eigenaars opwarmen. We eten gezellig onder ons twee in hun keuken en drinken een glaasje witte Gascogne wijn uit de streek (min of meer) die ik in de winkel kocht. We praten nog wat na over de dag en kijken naar de volgende dag. Daarna gaat Bruno terug werken. Ik bel nog even, met Magda onze logistieke ondersteuning en leg mij daarna op bed om 19 u 15 en val onmiddellijk in slaap.
Het was een fijne dag met veel pelgrims en boeiende ontmoetingen en bezoeken. We zijn wat ongerust voor morgen want het wordt nog warmer en dat gedurende verschillende dagen. We proberen morgen om 6U 30 te vertrekken. we hebben terug een dag van 85 km voor de boeg tot in Moissac waar ons de prachtige abdijkerk en kloostergang opwachten. Ik ben er al enkele keren geweest maar het is steeds fijn om die kerk terug te zien.
Comments