Ik heb deze nacht heerlijk geslapen. Om 21 uur het licht uitgedaan, om 3:30 even wakker geworden om naar het toilet te gaan en daarna doorgeslapen tot 5:30. Elke ochtend neem ik nog wat extra tijd om mijn ogen weer dicht te doen; dat is mijn extra slaapkwaliteitstijd. Er is pas ontbijt in het hotel vanaf 8 uur, en dan wil ik al onderweg zijn. Gisterenavond heb ik in een DIA-supermarkt twee croissants gekocht, die ik nu op eet met mandarijnen- en sinaasappelconfituur van Super U. Ik heb geen waterkoker op de kamer, maar het warme water is warm genoeg om een oploskoffie te maken, met daarin een goede scheut gezoete melk die ik als kind graag op mijn boterham at. Om 7:15 ben ik de deur uit richting N-634, die me naast de autostrade en de spoorweg naar Bilbao moet brengen, ongeveer 50 km verder.
De industrie bij het verlaten van Eibar; onderweg naar Bilbao en Miguel die mij de weg wijst naar de 'ruta verde'
Ik was wat ongerust omdat die weg druk bereden wordt en vaak een driebaansweg is. Ik was echter vergeten dat het zondag was, en de eerste drie uren is de weg praktisch verlaten: pure luxe. Het grootste deel is bergaf, maar af en toe komt er een (on)gezellige heuvel bij. Dichter bij Bilbao wordt het een kluwen aan wegen die allemaal door elkaar lopen, en soms raak ik de kluts kwijt. Beschermengelen, gestuurd door Rientje, helpen me altijd. Miguel, een software engineer uit Londen die op bezoek is bij zijn ouders, wijst mij op een ‘ruta verde’ die ik volg. Rond 10 uur rijd ik Bilbao binnen; alles is rustig, want gisteren was hier een feestdag en vandaag is er opnieuw feest.
Bilbao: de opera , een modern beeld en het stadhuis
Ik kom uit bij het Ayuntamiente, het stadhuis, en bezoek zo eerst uit het oude stadsdeel, ook al raadt de politie me aan er voorlopig buiten te blijven. Er zijn nog te veel dronkaards. Toch fiets ik erin en ik kom onmiddellijk bij de Santiago-kathedraal uit, gedeeltelijk gotisch maar met een 19e-eeuwse toren. Ook bijzonder is de veelhoekige narthex die aan de zijkant werd aangebouwd. Het operagebouw en enkele oude gebouwen zet ik ook op de foto. Dan rijd ik op het fietspad langs het kanaal naar het Guggenheim-Museum van Frank Gehry maar eerst kom ik voorbij de Calatrava-brug. Gehry bouwde ook het station van Luik bij ons. Hij bouwde het Guggenheim in de jaren 80 toen het kanaal een vervallen industriële gebied was. De impact van de bouw van dit museum was enorm op cultureel en economisch vlak. De economie herleefde, en Bilbao is toch wel een fijne stad geworden waar het goed vertoeven is.
Bilbao: zijportaal kathedraal, Guggenheim museum en gebied rond het museum met de Calatrava brug
Recht tegenover het Guggenheim staat de Deusto Jezuïetenuniversiteit aan de overkant. Die hebben de werken bij de bouw op film vastgelegd gedurende het hele proces; indrukwekkend. Ik kende lang geleden Julia Gonzalez, toen vice-rector, en ik heb als dank voor het inspringen voor een zieke hoofdspreker ooit een gratis rondleiding gekregen in het Guggenheim-museum. Het mooie bloemenhondje aan de ingang van het museum trekt veel aandacht, net als de grote spin van Louise Bourgeois. Die dame maakt ook mooie koffiekoppen; ik heb er vorig jaar van John en Litje vier gekregen voor mijn verjaardag. De koffie smaakt nog lekkerder. Ik heb geen tijd om meer te vertellen, maar ik doe deze mooie stad onrecht aan met dit te korte verslag.
Bilba: Guggenheim museum, het bloemenhondje en de Deusto universiteit
Na wat rondfietsen in de buurt neem ik de richting van Castro Urdiales en volg langs het kanaal verder de Camino del Norte. De laatste dagen hebben steeds meer mensen me een "buen camino" gewenst, vaak met een schouderklopje, en dat doet deugd. Onderweg stop ik in Burgo Santullán met een mooie Johannes de Doperkerk om er te lunchen. In het kruis boven de ingangsdeur is Johannes' hoofd verwerkt, aangezien hij werd onthoofd.
Een beetje verder is er een industrieel gebied waar petroleum wordt aangevoerd en gekraakt; de schepen liggen te wachten in de baai vlakbij.
Burgo Santullán met de Johannes de Doperkerk
De laatste 15 kilometer zijn bijzonder pittig met drie cols, waarvan de laatste een stijging van 10% heeft. Ik gebruik mijn Turbo om mijn fiets en al zijn bagage boven te krijgen, en dat lukt net. Onderweg steek ik twee pelgrimsdames voorbij, helemaal in reflecterend rood, en ik roep hen een "buen camino" toe, wat zij ook terugdoen. Ik stop boven op de heuvel en heb overal een prachtig uitzicht op de baaien en de zee. Ik neem wat foto’s en ondertussen zijn de dames ook boven; Letitia en Emily, twee zussen van rond de 65 uit Tennessee, USA, die op zoek zijn naar de roots van hun katholieke geloof. Ze wilden ook naar Loyola gaan, waar ik gisteren was, maar hadden de tijd niet. Ze vinden het een superervaring op de camino del Norte. Geen snel wandelen, maar slow walking die je tijd geeft voor elkaar en voor jezelf. Ik neem een foto met hen en wens hen het allerbeste.
Pittige hellingen, de twee zussen uit Tenessee (USA), prachtig zicht op de baaien rond Castro Urdiales
Rond 15:30 ben ik in de kamer van het kleine appartementje dat ik bij een dame heb gehuurd. De badkamer moet gedeeld worden, maar het is er netjes en gezellig. Ik neem een douche en wil toch het oude stadsdeel verkennen, al de rest is plage, hotels, café’s en restaurantjes. Ik ga dus naar de mooie Santa Maria de la Ascuncionkerk, gelegen op een grote rots aan de inham van de haven, waar ook een kasteel staat. De gotische kerk uit de 13e eeuw is een herbouwde (versterkte) romaanse kerk, en dat zie je aan de westgevel. De steunberen en de grote vensters zijn duidelijk gotisch. De zijkapellen werden rond de 16e eeuw bijgebouwd, betaald door rijke kooplui die zaken deden met Engeland en Vlaanderen. Het kasteel is een typisch veelhoekig gebouw dat gemakkelijk te verdedigen was, gedeeltelijk omgeven door de zee. Ik kan er niet binnen, want zondagnamiddag is de vrije halve dag van de pastoor... spijtig voor de pelgrims. Ik haal mijn stempel dan maar op bij het toerismekantoor.
Castro Urdiales: de Santa Maria de la Ascunsion (Hemelvaart van Maria) kathedraal , het kasteel en de haven, het stadspark
Ik stap terug naar mijn kamer door de kleine straatjes; ik koop een paar pintjes, want ik heb nog brood, kaas en salami, ik eet lekker en dan schrijf ik deze blog. Vandaag weer een 100 km gefietst, en morgen bijna evenveel naar Santander. Ik kijk uit naar de ontmoeting met Bruno op 30 augustus in de namiddag, en dan fietsen we samen naar Santiago in 5 dagen. Dat wordt een feest...
Comments