Gisteren zijn we hoofdzakelijk door de vallei van de bergrivier , de Gave d’Aspe van Urdos naar Jaca gefietst over de Via Tolosona die de verbinding maakt met de Camino Aragonès in Jaca. De bewegwijzering van de Raad van Europa maakt dit duidelijk. Zo zijn we in de provincie Aragon in Spanje beland. De Camino of via Aragonès loopt van de Somport naar Jaca en dan sluit hij aan op de Camino Francès in Puente la Reina. Bij gebrek aan tijd omdat Floky op 6 augustus in Serviès-en-val moet zijn op 25 km van Carcassonne waar zijn papa hem komt ophalen, hebben we onze fietstocht in feite drie dagen ingekort.
De vallei van de Gallego, Biescas , in de winter een ski-dorp met flatjes, de kerk van biescas
We rijden vandaag door Aragon langs de vallei van de Gallégo rivier vanuit Jaca tot Sallent de Gallego vlakbij Formigal. De Gállego is een van de belangrijkste zijrivieren van de rivier de Ebro. De rivier ontstaat bij de Col du Pourtalet. We volgen de rivier stroomopwaarts over Biescas en het meer van Bubal naar Salente de Gallégo.
We hebben tussen Jaca en onze bestemming niets speciaal gepland. We hebben slechts 65 km te fietsen maar het is de gehele tijd omhoog tot ongeveer 1650 meter. De rest doen we morgenvroeg om de top van de col du Pourtalet te bereiken. We stoppen heel eventjes in het stadje Biescas waar we inkopen doen voor de lunch. Een van de vele kleine dorpen en stadjes die door de ontwikkelingen van de skisport hun ziel hebben verloren. Even voorbij Biescas zie je langs de weg de prachtige stroomversnellingen van de rivier die ontstaat met het water dat één van de verschillende stuwdammen geregeld terug loost in de rivier.
Stroomversnellingen van de rivier de Galego, Embalsa de Bubal en picknickplaats
Vanaf Biescas wordt het landschap ruwer en ruwer en word je letterlijk omringd door veel mooie bergen. Een beetje verder is de Embalse de Bubal (stuwmeer) aangelegd waar men water stockeert voor de elektrische krachtcentrale van de stuwdam. Je kan langs dat stuwmeer picknicken en het is er super mooi en gezellig. Daar stoppen we voor de lunch. Daarna moeten we meer en meer klimmen, maar nog altijd door een zeer mooi landschap en tenslotte bereiken we Sallent de Gallego, nog een stadje dat in de winter leeft van de skiërs en in de zomer van de andere toeristen.
Het ruwer wordende landschap, Sallent de Galego, het dorpsplein en de kerk OLV Hemelvaart
We logeren echt in het oude centrum van het stadje in hotel Centro dat maar enkele kamers heeft. De baas is bijzonder behulpzaam. Hij had voorzien dat de fietsers op de eerste verdieping konden staan maar als hij de twee gevaartes ziet, zwaar bepakt, beslist hij een deel van zijn restaurant op te offeren om daar de twee fietsen te zetten. We zullen dus vlakbij onze fietsen (lekker) eten. Vorig jaar heb ik al met mijn fiets naast mij geslapen en nu eet ik bij hen: waarom niet!
Ik verfris me wat. Floris begint aan zijn dagelijkse video te werken. Ik vertrek om toch het dorpje te bekijken. Al de oude huizen (en zelfs de nieuwe) zijn opgetrokken uit stukken trotsblokken die aan elkaar gemetseld worden. De grilligheid van de afwerking en van de daken toont duidelijk welke de oude huizen zijn. De nieuwe zijn meestal in dezelfde trant gebouwd, aan de rand van het oude centrum maar ze zijn bijna allemaal dezelfde. Het zijn flats die kunnen verhuurd worden aan de skiërs of de toeristen. Ik ben al bij dat het oude karakter van het dorp bewaard werd en wordt omdat dezelfde stenen en leisteen werden gebruikt.
Ik ga onmiddellijk naar het kerkje van Nuestra Señora de la Asunción (OLV Hemelvaart). Het is een laatgotisch kerkje gebouwd in de 16de eeuw op een vroeger romaans gebouw. Het bestaat uit een enkel schip . Twee delen hebben prachtige stergewelven. Er is geen echt transept maar aan elke kant is een kapelletje dat uitsteekt. De toren was de oude gevangenis van de stad en werd omgebouwd tot klokkentoren in de 16de eeuw.
Sallent de Galego, N.S. de la Asuncion: gepolychromeerd retabel , stergewelven en processiekruis
In het koor staat een schitterend verguld en gepolychromeerd retabel uit de 16de eeuw. Centraal staat natuurlijk de Maagd Maria . Het leven van haar zoon Jezus Christus wordt ook uitgebreid uitgebeeld. Verder zijn er vele heiligen, apostelen en profeten. Een hele christelijk iconografie ontdek je op de meeste retabels maar ik bespaar jullie die. De Vlamingen die ook naar Spanje gingen werken zijn daar altijd specialisten in geweest. dit retabel uitleggen zou een goede oefening zijn voor eerstejaarsstudenten aan de KULeuven die het vak christelijke iconografie volgen. Ik volgde dat vak enkele jaren gelden en heb er ontzaglijk veel geleerd.
De kerk is letterlijk versierd met talrijke andere retabels en met veel mooie beelden. er hangt ook een prachtige verguld zilveren processiekruis uit de 16de eeuw dat ook een stuk gewijde geschiedenis uitbeeldt. Er zijn geen grote kapitelen maar in het kleien kapelletje aan de zuidkant staan er zeven kleine kapitelen die mijn aandacht trekken. Waarschijnlijk de zeven foodzonden. Misschien een overblijfsel van de vroegere romaanse kerk?
Sallent de Galego, N.S. de la Asuncion: Centraal beeld van het hoofdretabel, 2 kapitelen van de 7 hoofdzonden
Een ervan is een zeemeermin en die staat altijd symbool voor één van de ondeugden, die van onkuisheid. Soms heeft ze een dubbele staart die dat nog benadrukt als ze een dubbele staart heeft als twee benen. Er is ook een klein kapiteel met een centaur (half mens , half paard) die ira of gramschap en boosheid uitbeeldt en tegelijkertijd verwijst naar het feit dat een mens goed en kwaad kan zijn. De centaur is soms ook het symbool van de seksuele lust en zelfs het symbool van de twee naturen van Christus: mens en God. En nu hou ik ermee op. Ik hoor Magda al zeggen “daar begint hij weer”. Ook Rientje zegt dat soms.
Nu zijn we ook pas gaan eten samen met onze fietsen: platos combinados een Spaanse manier om gerechten klaar te maken die uit delen van verschillende gerechten bestaan en ik hou daarvan. We hebben samen een grote salada mixta gecombineerd met inktvisringen met een spiegelei, groenten en frietjes en een licht gebakken verse beefsteak-hamburger ook met een spiegelei en groenten en frietjes. Flokey heb ik de meest van mijn inktvisringen gegeven en ik heb er deugd van ze hem te zien opeten. Ik heb een halve fles verdejo (wit) gedronken en de rest heb ik in een plastieken fles mee voor morgenavond. Daarna hebben we afgesloten met een koffie met melk. We hebben tijdens de maaltijd gepraat over “de boodschap” die kunstenaars kunnen meegeven in hun kunstwerken langs symbolen om. Ook over de verschillen tussen iconografie (beschrijvend uitleggen van wat je ziet) en iconilogie (ook de culturele context verklaren van een kunstwerk) maar dat leg ik later wel eens grondiger uit.
Kerk en huizen in Sallent de Galego, klimmuur als reclame voor het bergbekFolky lmmen in de buurt
Holky heeft een godsdienstleraar die les geeft als Raf, die zo lief was onze eerste publicatie rond de 1ste tocht in 2020, die in het najaar verschijnt, na te lezen. Hij heeft toch heel wat onthouden vooral over de zeven ondeugden en hoe ze worden uitgebeeld. Zijn leraar had veel interesse in de onkuisheid… Vandaag heb ik inderdaad de zeemeermin gezien, als symbool van de luxuria (de onkuisheid), in het kerkje van OLV Hemelvaart van Sallent de Gallejo. Met deze kuise gedachte wens ik een fijne nacht aan allen die dit lezen.
.
Vandaag is het dorpsfeest en dat kan je horen en zien. Er staan kermiskramen en een podium waar straks wordt gezongen en er speelt ondertussen al een kleine fanfare. Veel volk is er aan het praten en drinken. Zoals in vele Spaanse en Franse dorpen wordt het begin van het feest aangekondigd met een paar luide vuurwerkbommen die ze met veel lawaai in de lucht laten ontploffen. Ik vrees voor onze nachtrust...
Kommentare