Laatste inspanning voor een dag rust. Vandaag gaat het over de Via Turonensis naar Blaye en dan door naar Bordeaux. Om verschillende redenen beslis ik een beetje af te wijken in Blaye van de gewone pelgrimsweg om Floris ook ons met wat andere zaken kennis te laten maken. In Blaye zijn we aan de Gironde wat de samensmelting is van de twee rivieren de Garonne en de Dordogne. Samen vormen die een brede estuarium naar Royan en de zee toe.
De rustige wegen in de Landes, Floky zoekt de weg, een vroeger stationnetje
Langs zeer rustige wegen, dankzij Floky zijn kennis van Google maps, rijden we naar Blaye langs St Caprais sur Blaye zeer bekend bij mijn broer Alain die er jarenlang zijn vakantie doorbracht in een gezellig hotelleke. De baas was een prima kok en mijn broer en zijn vrouw eten graag. De laatste 20 km van deze eerste tocht kunnen we een voie verte gebruiken, weer zo’n schitterende fietsroute met altijd heel veel schaduw en weinig fietsers. De meeste van die fietsroutes zijn oude spoorbeddingen omgebouwd tot fietsbeddingen. Ik neem dan ook een foto van een vroeger stationnetje waar de naam van het station nog duidelijk op vermeld staat. De meeste van die stationnetjes zijn nu omgebouwd tot gewone woningen en vaak tot vakantiehuisjes die schitterend gelegen zijn langs groene fietsroutes.
Deze voie verte brengt ons recht naar de Citadel van Blaye. Het is een militair complex van 25 hectare gebouwd tussen 1685 en 1689 door de militaire ingenieur François Ferry, directeur-generaal van de vestingswerken van Guyenne, onder toezicht van de militaire architect van Lodewijk XIV, Vauban.
Het fort van Blaye en de veerboot over de Gironde
De basiliek van St Romain de Blaye werd grotendeels verwoest tijdens de bouw van de citadel in de 17de eeuw om plaats te maken voor de citadel. Enkele ruïnes, moeilijk te herkennen, werden herontdekt in de jaren 1960. Het is een oud 4de-eeuwse kerkgebouw dat een Necropolis was van de Merovingische koningen van Aquitanië. Men vond er de begraafplaats van Roland, neef van Karel de Grote en graaf van Blaye, die van Olivier, zijn metgezel en die van aartsbisschop Turpin, gedood in de slag bij Roncesvalles op de Camino Francès.
Om het anderhalf uur is er een ferryboot om de Gironde over te steken en we missen juist die van 12 U. Om te wachten gaan we een drankje drinken want Floky vindt dat altijd super fijn. De ferry vertrekt op tijd en een beetje na 14 uur staan we op vaste grond aan de andere kant midden in de Medoc wijnstreek. Nu nog 40 km rijden naar Bordeaux. We proberen eerst de oude GR 35 te volgen. door de wijngaarden maar de grond is zo zanderig dat we vastrijden met onze zwaar belande e-bikes. Floky vindt gelukkig verharde wegjes die ons door verschillende grote Medoc domeinen leiden vooral rond het dorp Margaux. Daar volgen de grootste namen van wijnchateaus elkaar op.
Floky op de veerboot en verschillende wijnddomeinen in de Bordeauxstreek
We stoppen aan de St Romain kerk van Margaux en bewonderen er twee gerestaureerde kunstwerken: een beeld van een piëta en een fresco van de doop van Jezus Christus door Johannes de doper. De twee werken werden gerestaureerd dankzij de verkoop per opbod van flessen Margaux wijn die verschillende wijnboeren aan de kerk schonken.
Onderweg zien we nog in een klein dorp een St. Jozef kerkje met op het timpaan een voorstelling van de vlucht naar Egypte geleid door Jozef. het is persoonlijk de eerste keer dat ik dat thema zie op een timpaan. Vaak staat er op een vlucht naar Egypte een, als bij wonder, neerbuigende dadelpalm zodat Maria, en Jozef dadels kunnen plukken voor het kindje Jezus en voor zichzelf.
St Romain de Margaux; de kerk en enkele kunstwerken
Wat verder komen we op een voie verte die ons over 30 km naar Bordeaux centre leidt. in het begin is er nog veel groen maar de laatste 10 kilometer rijden we langs de grote autostrades met gelukkig een gracht en een afsluithek met betonblokken tussen ons en de auto’s. We moeten, om het centrum te bereiken, ook nog terug over De Garonne rivier.
Rijdend langs wijndomeinen en het St Jozefkerke met op het timpaan de vlucht naar Egypte
Het snelst is het fietspad te nemen dat aan die super hoge brug vast hangt aan de zijkant. Ook al heb je aan beide kant een metalen hekken toch voel ik me niet zo veilig. Het is heel smal en ik durf niet te stoppen om een foto te nemen. Floky fietst rustig door en filmt ondertussen met zijn GOPRO camera de hele fietstocht op die reuzebrug. ’s Avonds verwerkt hij dat in zijn 40 seconden video die hij elke dag op Instagram zet. Toch angstaanjagend zo boven op die hoge brug met auto’s en vrachtwagens die voorbijrijden Ik was blij dat we ons Rientje bijhadden als engelbewaarder Zo hoog vliegen is precies iets voor hem. Einde goed als goed en we bereiken ongedeerd en niet te moe de Rue Benauge in het centrum Van Bordeaux. We logeren bij een vriend van mij die vroeger met mij samenwerkte voor de Commissie rond wat nu het Erasmus plus programma voor scholen en lerarenopleidingen is en dat toen Comenius heette.
Toegekomen aan het huis van Christian en Christiane met hun huis vol kunst
Zij zijn nog niet thuis want ze hadden op voorhand verwittigd dat ze diezelfde namiddag terugkeerden uit Parijs rond 18 uur. we zitten op het terras van een bakkerij en drinken iets aan wanneer ze ons komen verwelkomen. Ze hebben een super mooi oud huis op een goede kilometer van het centrum. Het zijn beiden kunstliefhebbers en ze hebben heel wat kunst verzameld. Onder het huis is een garage waar ruim plaats is voor onze fietsen. Alles is dus OK. We hebben elk een kamer en kunnen onmiddellijk een douche nemen. Alle vuile was van twaalf dagen wordt verzameld en die staat klaar om gewassen te worden morgenvroeg door Christiane.
Daarna nemen we samen een lekker aperitief en uiteindelijk gaan we aan tafel. Omdat Christiane (de vrouw van Christian) weinig tijd had om te koken , heeft ze een grote klaargemaakte verpakking gekocht van de Cassoulet de Castelnaudary, de echte Cassoulet uit de buurt van Toulouse: met veel witte bonen en andere groenten en veel vlees, zoals stukken worst en kippenboutjes in een soort tomatensaus. Ik hou van Cassoulet en ook Floris eet veel mee. Daarna sla na het eten, op zijn Frans, en dan nog een schotel met een zestal lekkere Franse kazen: geitenkaas, schapenkaas (van melk voor de brebis) of lammetjes en ook kaas van koemelk . Een Franse maaltijd is onvolledig zonder kaas en zonder brood en rode wijn. We praten veel en (te) lang want ik heb Christian en zijn lieve dame voor het laatst 20 jaar geleden gezien. Om 23 uur liggen we in bed maar dat mag voor één keer want morgen is onze rustdag in Bordeaux. Rustdag is veel gezegd: ik wil minstens twee à drie kerken grondig bezoeken. Floris heeft mij gesmeekt hem niet wakker te maken voor 13 uur en ik beloof dat plechtig.
Comments