Het wordt nog een dag met veel romaanse kunst en veel mooie natuur. Sedert gisteren blijf ik letterlijk langs de via Turonensis fietsen, wat betekent dat ik vaak naast een nogaldrukke Departmentales fiets. Ik hou mij graag getrouw aan deze oude camino. Floky volgt de aanduidingen van Google maps die hem langs zeer gevarieerde wegen en paden leiden met schitterende natuur. Hij is echt opgetogen over zoveel moois, zoveel natuur en zoveel rust. Magda volgt ons beide op wahtssapp live location en beweert dat we meestal parallel langs elkaar fietsen op enkele kilometers afstand. De natuur langs de weg kan je zien in het filmpje dat Floris elke avond op Instagram zet. We spreken regelmatig af onderweg. Vandaag bezoeken we samen stad Saintes gekend voor zijn romaanse kunst en voor zijn romeins verleden.
We vetrekken om 9 u. want we moesten ten laatste op dat uur buiten zijn. Nog even door de stad gefietst ook al zitten we in het centrum in de Abbaye Royale met ernaast de ruïnes van de grote kerk: alleen de twee torens staan er nog. We rijden voorbij het plein met de mooie 16de-eeuwse Renaissance fontein en rijden wat later onder de Tour de l’horloge met veel huizen in vakwerkstijl, de stad uit, die gelegen is op de rivier de Boutonne.
Saint-Jean-d'Angély: torens van de abdijkerk, Renaissance fontein en Tour de l'horloge
Na een 35 tal km bereik ik in Saintes de Abbaye aux Dames en bezoek er de kerk van Sainte-Marie-aux-Dames de Saintes. Deze abdijkerk is kenmerkend voor de romaanse stijl van Saintonge. Deze onderscheidt zich door de aanwezigheid van een klokkentoren met een vierkante basis, ondersteuning van een ronde toren en met klokkentorens op de hoeken. Bovenaan een "dennenappel" symbool van eeuwig leven, die ons herinnert aan de kerk van Notre-Dame la Grande in Poitiers.
Aan de westkant zijn drie delen mooi gerestaureerd van 1924-1939. Het portaal heeft vier bogen. De onderste is die van de hand Gods met engelen. Hij zegent de gelovigen die binnengaan. De tweede is die van het paaslam, symbool van Christus, met de vier evangelisten, de tetramorf. De derde vertelt het verhaal van de kindermoord. De vierde toont de oude mannen van de apocalyps, de koningen van het Oude Testament – waaronder David, herkenbaar aan zijn harp. Er zijn ook dieren te zien: leeuwen en vogels, waarvan er twee uit een beker drinken, waarschijnlijk een verwijzing naar de eucharistie.
Saintes: kerk van de Abbaye aux Dames, westportaal en interieur met de twee koepels
Het portaal wordt geflankeerd door twee arcades waar het thema van de verlossing en het laatste oordeel domineert. De arcade aan de rechterkant stelt dus het Laatste Avondmaal voor, terwijl die aan de linkerkant Christus toont die zielen verwelkomt in de hemel. Ze hebben alle vrouwelijke kenmerken wat zou kunnen verklaard worden door het feit dat het een abdij voor nonnen was. De kerk binnenin heeft twee koepels, is mooi, sober en ruim maar er zijn geen speciale kenmerken aan deze abdij. Errond zie je de oude abdijgebouwen waarvan weinig origineel is. Het geheel vormt een mooie wandelplaats. Het begint wel lichtjes te regenen maar ik denk dat het zo wel overgaat.
Terug de fiets op langs een romeinse triomfboog, de rivier over naar de St Pierre kathedraal met ernaast nog een deel van de kloostergang. Floky staat daar op mij te wachten en elk om beurt bezoeken we de kathedraal om de fietsen te kunnen bewaken. Deze St Pierre kathedraal maakt op mij weinig indruk behalve dan wat de toren betreft want die is wondermooi. Tot de 14de eeuw staat er een romaanse kerk en daarna bouwt men een laatgotische kathedraal in flamboyante gotische stijl. Ze leed erg tijdens de godsdienstoorlogen.
Saintes: romeinse triomfboog, St. Pierre kathedraal: de imposante toren en het westportaal
Ondertussen begint het harder en harder te regenen. We fietsen langs het Romeins amfitheater naar de kerk van Saint Eutrope die gedeeltelijk romaans en gedeeltelijk gotisch is. Ik ben vooral geïnteresseerd in de oude crypte onder deze kerk. Dat deel werd in de elfde eeuw gebouwd en heeft een zeer eenvoudige structuur . Het gewelf wordt gedragen door prachtige indrukwekkende pijlers die hoofdzakelijk bloemen en plantenmotieven hebben op de kapitelen. Wel duister en weinig opbeurend zeker bij regenweer maar toch mooi.
Saintes:Saint Eutrope, het buitenaanzicht van het romaanse deel en de gotische toren; onder de kerk de zware romaanse indrukwekkende Crypte
Als we buitenkomen is het hard aan het regenen. Ik loop een bakker binnen om twee pizzastukken te kopen voor Floris en een quiche want hij heeft altijd honger. Hij eet er al een op en de andere is voor later. We beslissen toch maar te vetrekken want we hopen dat de regen snel stopt. Elk gaan we weer onze weg op. De regen wordt na een klein half uurtje een echte stortregen. Ik zet mij onder een boom (want er is nioets anders en er is geen donder en bliksem). Alles is nat. Gelukkig heb ik een grote camino regenjas en een plastieken dekzeil voor een deel van mijn bagage. Mijn schoenen verdrinken in het water. Ik bel Floky. Hij is ook aan het schuilen maar er komt water in zijn telefoon. Na een kwartiertje stopt de hevige regen en ik kan terug de baan op . Later check ik met Floky en hij is al terug op weg in de mooie natuur. Een uur later schijnt de zon opnieuw en alles is droog bij mij en bij Floky, ook zijn electrische kabeltjes. Zo vertelt hij me na een laatste telefoontje. Wat zouden we doen zonder onze GSMs.
Het stadje Pons: Donjon en de romaanse Saint Vivienkerk
Mijn volgende halte is het pelgrimsstadje Pons dat ik bereik na een 30 km. Boven de stad rijst een grote Middeleeuwse donjon/ kasteel op die de omgeving overheerst. Ernaast staan oude gebouwen waar een masterclass viool buiten in de natuur bezig is. Zalig om even van op afstand te kunnen meegenieten van wat mooie muziek. Ik loop de office de tourisme in de donjon binnen voor een stempel op onze credential. Daarna neem ik de President Rooseveltstraat, steil naar beneden die me naar de kerk van Saint-Vivien brengt. Een mooie 12de-eeuwse kerk in romaanse Saintongestijl maar verbouwd werd in de vijftiende eeuw. Ze ligt onderaan het dorp langs de Seugne langs de via Turonesis en in de richting van het Pelgrimshospitaal. Vlakbij staat op het rond punt een mooi beeld van stappende pelgrims. Bij het verlaten van de st Vivienkerk staan drie mensen rond mijn fiets naar het bordje te kijken. Christine, Alain en hun autistische zoon Jonathan. Ze vinden het een super idee om te fietsen voor een fonds. Ze vinden het echt belangrijk. Hun zoon doet mee aan para-olympics en werd zelfs sportkampioen. Fijne mensen en een fijne ontmoeting.
Pons: ontmoeting met Christine, Alain en Jonathan; oude pelgrimshospitaal waar men onderdoor rijdt
Mijn laatste halte voor deze dag is het pelgrimshospitaal juist buiten Pons waar je onderdoor wandelt of fiets. Een deel van het grote ME hospitaal is een kleine kerk die nu gebruikt wordt als plaatselijk archeologisch museum. Gebouwd in de 12de eeuw om te dienen als een tussenstop voor pelgrims op weg naar Santiago de Compostela, is het een van de oudste ziekenhuizen in Europa. De straat die ernaar toe loopt is verkeersvrij behalve voor wandelaars en fietsers.
Na dit laatste bezoek nog eens 25 à 30 km km fietsen en zo bereik ik het stadje Mirambeau waar we in een B& B logeren. Ik stop aan de Super U, een grootwarenhuis om naar Floky te bellen en te weten wat hij wil eten. Magda laat me weten dat hij drie minuten geleden aan de B &B is aangekomen. Rond 17 uur zijn we dus na een natte en zonnige dag terug samen. We vertellen aan elkaar wat we gezien hebben wanneer we alleen waren. Floky geniet duidelijk van de natuur en van de inspanning van het fietsen. Ik geniet van mijn kerken en mijn ontmoetingen. Ik heb in de Super U een grote ronde paella gekocht en we laten het ons smaken op het terras van de B & B in de avondzon.
Voor de maaltijd biedt de eigenares, een kunstenares, me een pinot de Charente aan, een typisch plaatselijk nogal zoet maar lekker aperitief. het betsaat uit drie vierden wijn en een vierde cognac want het is typisch voor de cognacstreek hier. Floky nipt eraan maar vindt het te zoet en te sterk. Na de maaltijd brengt de dame ons ook een stukje geitenkaas van de boer vlakbij en wat brood.
We nemen ook nog wat tijd om te kijken in haar atelier. Ze schildert en tekent, ze maakt juwelen, armbanden en andere kleine snuisterijen. Ze geeft lessen tekenen en schilderen in Bordeaux. Dat is waar we morgen naartoe gaan, naar de hoofdstad van de Franse wijn. We zullen er het glas heffen op nonkel John en nonkel Erik die beide het Rinus Pinifonds steunen en zeer graag rode wijn drinken. We heffen natuurlijk ook het glas op de tantes Litje en Nicole en op oma Magda maar die drinken alle drie GEEN rode wijn. Hun steun is bijzonder groot en belangrijk voor het Pinus-Rinifonds in het algemeen en voor deze tweede pelgrimstocht in het bijzonder.
We hebben een mooie kraaknette kamer. Alles in het huis is streng georganiseerd en de gastvrouw staat erop dat we al haar regels,die overal uitgeschreven staan, eerbiedigen. De regel die het vaakst (overal) wordt vermeld is "Please leave this room as you found it when you arrived".Met Floky en mij is dat geen probleem. Zoals gewoonlijk val ik snel in slaap , moe van de vele kilometers fietsen. Hij blijft met zijn vrienden communiceren om zijn wielerexploten in de verf te zetten tot laat op de avond.
Comments